[นิยายวาย-แปลไทย] Turning บทที่ 95

 

[นิยายวาย-แปลไทย] Turning บทที่ 95

นาฮันปลุกคนถัดไปทันทีตามความต้องการของยูเดอร์ อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ ไม่สามารถตอบคำถามเดียวกันได้เลย

สิ่งเดียวที่ยูเดอร์สามารถรู้ได้ คือความจริงที่ว่าตระกูลได้ให้รางวัลมากกว่าปกติเมื่อพวกเขาจับผู้ปลุกพลังได้โดยมีเงื่อนไขบางประการ และมีกล่องที่บรรจุจดหมายจำนวนเล็กน้อยที่พวกเขาได้แลกเปลี่ยนกับตระกูล

“พวกมันให้รางวัลเมื่อเจ้าจับผู้ปลุกพลังได้ใช่ไหม พูดอีกครั้ง”

ยูเดอร์ถามคำถามเดิมอีกครั้งกับคนสุดท้ายที่นาฮันตื่น ชายผู้เป็นบ้าไปแล้วเมื่อเห็นภาพหลอนที่นาฮันแสดงออกมาก็ตอบพร้อมหัวเราะพร้อมอ้าปากกว้าง

“ไม่ว่าจะเป็นอัลฟ่าหรือโอเมกาก็ตาม อิอิอิ โดยเฉพาะเมื่อเราส่งตัวที่ฮีทแล้วออกไป... พวกเขาก็เลยบอกให้เราปล่อยพวกเขาไว้ตามลำพังจนกว่าพวกเขาจะฮีทแล้วจึงส่งพวกเขาไป ผู้พัศดีก็ทำ อิอิอิ ฮิฮิฮิ”

พูดพล่ามของเขาดูบ้า แต่ข้อมูลที่เข้าใจได้จากคำตอบของเขานั้นชัดเจน

นักบวชที่ได้รับการกล่าวขานว่าสูงส่ง กำลังทำการวิจัย ในขณะที่อยู่ในตระกูลอัฟเฟโต้นั้นกำลังมองหาบุคคลที่แสดงเพศที่สองของตนแล้ว

'เด็ก และเพศที่สอง....'

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขามีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ยูเดอร์คว้าคอเสื้อของชายที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วน้ำตาไหล

“เฮ้ ควรจะยังมีสัญญาเหลืออยู่ที่นี่ด้วยใช่ไหม? หาพวกมันให้เจอ”

หลังจากพบสัญญาที่เหลือทั้งหมด ยูเดอร์ก็ลุกขึ้นจากที่นั่งที่ถือสัญญาไว้

“อย่าให้ไอ้เวรพวกนี้มายุ่งจนกว่าข้าจะกลับมา”

“เจ้าจะไปหาผู้ชายคนนั้นในคุกหรือเปล่า?”

นาฮันถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“สิ่งที่ข้าต้องทำคือให้เขาเขียนสัญญา”

“ดูเหมือนจะไม่ใช่ความคิดที่ดี สัญญาไม่แน่นอน สักวันหนึ่งผู้ชายคนนั้นจะต้องตอบแทนความเมตตาในวันนี้ด้วยความเป็นศัตรู มันจะง่ายกว่าไหมที่จะฆ่าเขา”

“นั่นไม่ใช่ความกังวลของเจ้า”

จากคำพูดของ ยูเดอร์นาฮันก็หัวเราะเบา ๆ รอยยิ้มของเขายังคงแฝงไปด้วยร่องรอยอันหนาวเย็นและโหดร้าย ทำให้ยูเดอร์รู้สึกหนาวสั่น

“ใช่ ไม่ใช่เรื่องของข้า”

ขณะที่ ยูเดอร์หันร่างของเขา เสียงต่ำของนาฮันก็ดังก้องราวกับกำลังคว้าเขาจากด้านหลัง

“แต่มันเป็นเพียงคำแนะนำจากพี่ชาย”

---

“เอ๊ะ อื่อ อื่อ!”

คีโอเลย์ดิ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นใบหน้าของยูเดอร์เต็มไปด้วยเลือดสดๆ ยูเดอร์ไม่อาจอธิบายได้ว่าไม่ใช่เลือดของเขา แต่เลือดพุ่งออกมาจากพัศดีที่เสียชีวิต ดังนั้นเขาจึงผลักสัญญาที่เขาถือไว้ต่อหน้าต่อตาของ คีโอเลย์

“เงียบๆ แล้ววางนิ้วหรืออะไรสักอย่างลงไปที่นี่”

“เอ่อ...?”

คีโอเลย์หยุดดิ้นรนและมองไปที่สัญญา มีประโยคสองสามประโยคที่ยูเดอร์เขียนด้วยเปลวไฟบางๆ ในขณะที่เขากำลังมา

[หนึ่ง คีโอเลย์ ดา เดียร์ก้า  จะไม่บอกใครเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้

สอง คีโอเลย์ ดา เดียร์ก้า  ไม่สามารถออกคำสั่งฝ่ายเดียว ท้าทายการดวล หรือดูถูก ยูเดอร์ ไอร์หรือบุคคลอื่นใดได้

สาม คีโอเลย์ ดา เดียร์ก้า  จะช่วยยูเดอร์ไอร์ตามความสามารถของเขา

ทั้งสองฝ่ายจะทิ้งเครื่องหมายไว้ในสัญญานี้

หาก คีโอเลย์ ดา เดียร์ก้า  ฝ่าฝืนข้อใดข้อหนึ่งข้างต้น เครื่องหมายสัญญาจะส่งสัญญาณและแจ้งให้ทราบ และผู้ฝ่าฝืนจะเข้าสู่สภาวะหลับใหลชั่วนิรันดร์ทันที]

“อะไรนะ...นี่คืออะไร?”

ทันทีที่ยูเดอร์แก้เชือกและผ้าปิดปาก คีโอเลย์ก็กรีดร้อง

“การหลับใหลชั่วนิรันดร์ หมายความว่าอย่างไร? หมายความว่าเจ้าจะฆ่าข้าหรือไม่?”

“ถ้าไม่อยากเซ็นข้าก็จะออกไปทันที…”

“บ้าเอ๊ย! ข้าจะทำมัน!”

มือของคีโอเลย์มีรอยไหม้จากเชือก ยกมือขึ้น หลับตาแน่น แล้วกดนิ้วลง ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น ควันสีดำก็ระเบิดออกมาจากสัญญา และในทันใดนั้น มันก็พุ่งเข้าไปในข้อมือของทั้งสองคน ทิ้งร่องรอยไว้เบื้องหลัง

“สำหรับข้อมูลของเจ้า แม้ว่าเจ้าจะออกจากที่นี่และพยายามฆ่าข้า มันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะข้อที่สาม หากเจ้าพยายามฆ่าข้าทางอ้อม มันจะถือเป็นการละเมิดสัญญา”

"…"

บางทีเขาอาจจะคิดเรื่องนี้มาก่อน เพราะดวงตาของคีโอเลย์สั่นเล็กน้อย

“แล้วถ้าเกิดเจ้าประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตล่ะ?”

“ถ้าข้าตายด้วยเหตุผลที่ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า สัญญาก็จะหมดอำนาจ เครื่องหมายของสัญญาบนข้อมือของเจ้าจะหายไป”

“นั่นจะไม่ส่งผลกระทบต่อข้าใช่ไหม”

“ใช่แล้ว ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ เจ้าคงไม่ได้แสร้งทำเป็นว่าต้องการใครสักคนมาช่วยเจ้ายืนหยัด”

เมื่อพูดเช่นนั้น คีโอเลย์ก็กัดฟันและพยายามดันตัวออกจากพื้นและลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก

“แล้วเราจะมุ่งหน้าไปไหนล่ะ เจ้าเห็นดาบของข้าไหม เจ้าทิ้งเพื่อน ๆ ของเจ้าไว้ที่ไหน อย่าบอกนะว่าเจ้าฆ่าสุนัขของตระกูลอัฟเฟโต้ ทั้งหมดแล้วหรือ…”

ใครในโลกนี้ จะเชื่อว่าคนโง่ที่มีเสียงดังคนนี้เป็นอัศวินอาวุโสของอัศวินหลวง? ขณะที่ยูเดอร์ซึ่งเป็นผู้นำอยู่หันศีรษะเพื่อพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆ เขาก็รู้สึกหนาวสั่นไปตามกระดูกสันหลังของเขา

ยูเดอร์จับดาบของเขาและหันกลับไปอย่างมีปฏิกิริยาโต้ตอบ และพบว่าตัวเองหยุดชะงักเมื่อเห็นนาฮัน เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา และทหารรับจ้างผู้ปลุกพลังด้วยสีหน้าว่างเปล่า

“อ่า เจ้าทำเสร็จแล้วเหรอ? รวดเร็วจังเลย”

“คนที่ข้าบอกให้ระวังอยู่ที่ไหน”

“นั่นสินะ มีอุบัติเหตุอันโชคร้ายเกิดขึ้น”

ใบหน้าของนาฮันเต็มไปด้วยเลือด ราวกับเป็นเลือดของยูเดอร์เอง เขายิ้มอย่างเงียบๆ

“ข้าแค่พยายามทำให้พวกเขาเงียบอยู่สักพัก แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ชอบแบบนั้นและจบลงด้วยความตาย”

"อะไรนะ?"

“ขอโทษจริงๆ เกี่ยวกับเรื่องนั้น”

จากสีหน้าสงบของนาฮัน ไม่มีวี่แววของความสำนึกผิดที่มักจะเกี่ยวข้องกับคนที่เพิ่งทำให้เกิด 'อุบัติเหตุอันโชคร้าย' นาฮันซึ่งเข้าใกล้ยูเดอร์ ยื่นกล่องที่ห้อยอยู่ที่เอวของเขาออกมา

“นี่ ข้าเอานี่มา เอาไปสิ”

มันเป็นกล่องที่บรรจุจดหมายที่คนในบ้านอัฟเฟโต้ ใช้ในการสื่อสารกับบ้านหลังหลักของพวกเขา ท่ามกลางความตึงเครียดใต้น้ำ ยูเดอร์ค่อย ๆ เอื้อมมือออกไปรับมัน ในขณะนั้น คีโอเลย์ ซึ่งสบตากับ นาฮันก็ตัวแข็งเหมือนสัตว์กินพืชต่อหน้านักล่า

“มาปลดปล่อยพี่น้องที่ติดอยู่ในคุกกันเถอะ”

นาฮันซึ่งมีท่าทางเรียบเฉย เดินเข้ามาใกล้เรือนจำและกลับออกมาอีกครั้ง โดยนำกลุ่มทหารรับจ้างผู้ปลุกพลังสามคนที่ยูเดอร์คุมขังเอาไว้ เขาไม่แน่ใจว่านาฮันใช้ความสามารถอะไร แต่ทุกคนมีสีหน้าว่างเปล่าและเชื่อฟังอย่างผิดปกติ

'ข้าไม่เห็นร่องรอยของเหตุผลในตัวพวกเขา ถ้าเขามีความสามารถขนาดนี้ ทำไมเขาถึงไม่ใช้มันมาก่อน…'

ทำไมนาฮันถึงเลือกแสดงตอนนี้หลังจากรอมานาน? สมาชิกของตระกูลอัฟเฟโต้ ซึ่งเขาอ้างว่าเสียชีวิตจากอุบัติเหตุอันโชคร้าย เป็นเพียงเหยื่อของอุบัติเหตุจริงๆ หรือไม่?

'ไม่ใช่แน่นอน'

ความระมัดระวังของ ยูเดอร์เพิ่มขึ้นกว่าเดิม เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาที่เตรียมพร้อมของเขา นาฮันจึงหันกลับมาและยิ้มจางๆ

เมื่อเผชิญหน้ากับรอยยิ้มแปลก ๆ ของเขา ใบหน้าด้านหนึ่งมีรอยแผลเป็นอย่างน่าสยดสยอง ใบหน้าอีกด้านก็แกะสลักอย่างสวยงาม คีโอเลย์ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและหยุดกะทันหัน นาฮันดูท่าทางขบขันกับปฏิกิริยาของเขา จึงหันหน้าและอ้าปากไปทางยูเดอร์

“เจ้าไม่ไปเหรอ?”

"เจ้าไปข้างหน้า"

ไม่มีอะไรดีที่จะพบได้ในการเปิดเผยหลังของเขาในสถานการณ์เช่นนี้ จากคำพูดของ ยูเดอร์นาฮันยักไหล่แล้วหันกลับมา

“ตามที่เจ้าต้องการครับพี่ชาย”

ทางออกก็เงียบจนน่าขนลุก ยูเดอร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเดฟรันและผู้ปลุกพลังที่หลบหนีไปก่อน แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครโผล่ออกมาจากที่ไหนเลย

แม้แต่ คีโอเลย์ที่เป็นอัมพาตด้วยความกลัว ก็เริ่มตามไปอย่างเงียบๆ เสียงเดียวที่สะท้อนผ่านความมืดมิดที่ปกคลุมพวกเขาไว้ครึ่งหนึ่งคือเสียงฝีเท้าเป็นจังหวะขณะที่พวกเขาเหยียบย่ำพื้นถ้ำ

'...รอยเท้า'

ทันใดนั้น ยูเดอร์ก็หยุดและมองไปด้านข้างของเขา รองเท้าบู๊ตคุณภาพสูงฉูดฉาดของคีโอเลย์ปัดผ่านเขาไป

เมื่อมองเห็นใบหน้าของคีโอเลย์ ซึ่งส่องสว่างอย่างน่าขนลุกด้วยแสงที่ส่องมาจากหินเวทมนตร์ที่ฝังอยู่ในผนัง ยูเดอร์ก็คว้าแขนของคีโอเลย์ทันทีและเริ่มวิ่งไปข้างหน้า

'...ให้ตายถอะ เช่นเดียวกับที่ข้าคิด'

แม้ว่ายูเดอร์จะคว้าและวิ่งกะทันหัน แต่คีโอเลย์ก็ไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ สีหน้าของเขาดูว่างเปล่า เหมือนกับทหารรับจ้างผู้ปลุกพลัง ที่ออกมาจากคุกและยืนอยู่ข้างหลังนาฮัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาตกเป็นเหยื่อของความสามารถด้านภาพลวงตาของนาฮัน

'เขาไม่ใช่คนที่หุบปากเพียงเพราะเขากลัวสักหน่อย'

มันเริ่มเมื่อไหร่? เป็นตั้งแต่วินาทีที่คิโอเลล์พยายามถอยกลับเมื่อเดินในคุกหรือเปล่า? เมื่อนึกถึงตอนที่เขาวิ่ง ยูเดอร์ค่อยๆ ชะลอความเร็วและหยุดลง

“เจ้าทำให้ข้าสงสัย ว่าเจ้าจะไปไหนกันพี่ชาย”

แม้จะวิ่งถอยหลังไปไกลพอสมควร แต่พวกเขาก็พบกันอีกครั้งต่อหน้า ผู้ปลุกพลังทหารรับจ้างที่ว่างเปล่าอยู่ ใบหน้าเด็กหนุ่มและนาฮันนาฮัน มองดูยูเดอร์ด้วยสีหน้าสงบและเปิดปากของเขา

“ข้าไม่แน่ใจว่า ทำไมเจ้าถึงต้องระวังตัวขนาดนี้ แต่ข้าไม่คิดว่าจำเป็นต้องทำแบบนั้นตอนนี้ที่ทุกอย่างจบลงแล้ว”

“ในสถานการณ์เช่นนี้เจ้าจะไม่ป้องกันตัวหรือ?”

ยูเดอร์ถามอย่างเย็นชาและมองไปรอบๆ

“เจ้าได้ฆ่าคนของอัฟเฟโต้ทั้งหมดแล้วหรือยัง? เจ้าจะฆ่าใครเป็นรายต่อไป? เจ้าเป็นใครในนรก?”

“เจ้าก็รู้อยู่แล้วว่าข้าเป็นใคร”

“ข้าพบว่ามันยากที่จะเชื่อ ณ จุดนี้”

จะมีความมั่นใจอะไรกับนักเล่นกลลวงตา ที่สามารถพลิกผันเส้นทางข้างหน้าได้ในทันใด? นาฮันที่ยูเดอร์เห็นเป็นตัวจริงรึเปล่า?

เขาเป็นเพียงหัวหน้าโจรที่ค่อนข้างโหดร้ายที่รวบรวม ผู้ปลุกพลังเร่ร่อนจริงหรือเปล่า? เมื่ออ่านความสงสัยในดวงตาของยูเดอร์แล้ว นาฮันก็หัวเราะเบา ๆ

“เจ้านี่ช่างสงสัยจังเลย”

“นั่นก็ไม่แย่เหมือนกัน” นาฮันพึมพำแล้วหันไปมองที่แขนของคีโอเลย์ที่ยูเดอร์จับไว้

“ข้าไม่ได้หมายความว่าจะทำร้ายน้องชายของเจ้า แค่ปล่อยแขนเขาก็พอ”

'...คีโอเลย์คือเป้าหมายเหรอ?'

ยูเดอร์จึงจับแขนของคีโอเลย์ให้แน่นยิ่งขึ้น

"คีโอเลย์ ดา เดียร์ก้า"

"..."

ไม่มีเสียงตอบรับจากชื่อที่กระซิบเรียก คีโอเลย์ที่ดูว่างเปล่าราวกับหุ่นเชิด เพียงแค่แกว่งไปมาอย่างอ่อนแรงขณะที่ยูเดอร์เขย่าเขา

“คีโอเลย์!”

แม้แต่การตบที่ดังก้องไปที่แก้มของเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลย ถอนหายใจให้กับความไร้ประโยชน์ของคีโอเลย์ ยูเดอร์ก็หันกลับมามองนาฮัน

“อย่าบอกนะว่าเขาจะอยู่แบบนี้ตลอดไป เว้นแต่เจ้าจะปล่อยเขา”

“ไม่แน่นอน ความสามารถของข้าไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้น”

แต่ตาของนาฮันบอกว่า เขาไม่มีเจตนาที่จะปิดบังสภาพนี้ หากเป็นปกติ ยูเดอร์คงจะใช้พลังของเขากำจัดนาฮันตรงนั้น แต่ตอนนี้มือที่สั่นเทาของเขากำลังกวนใจ และเขาไม่สามารถทำได้ในทันที ยูเดอร์เงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงเปิดปาก

สารบัญ