[นิยายวาย-แปลไทย] Turning บทที่ 9

 

Turning บทที่ 9

“ยูเดอร์! ยูเดอร์! รอสักครู่”

ยูเดอร์หยุดตามเสียงของเธอ ขณะที่เขากำลังจะหลีกหนีจากชั้นเรียนอ่านเขียนที่น่าเบื่อ

แคนนาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ปรับตัวเข้ากับหน่วยทหารม้าในปัจจุบันได้ดีกว่าใครๆ

ไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่จะรักษาความสัมพันธ์ข้ามิตรกับทุกคนในกลุ่มสมาชิกหน่วยทหารม้า ซึ่งมีความหลากหลายทั้งในด้านสถานะทางสังคม อายุ เพศ และแม้แต่สถานที่กำเนิดของพวกเขา

แม้ว่าจะไม่มีความสามารถทางกายภาพที่โดดเด่นในพลังพิเศษของเธอ แต่ความจริงที่ว่าเธอไม่เคยบ่นในระหว่างการฝึกฝนอันแสนทรหดก็เพียงพอที่จะชนะใจใครหลายๆ คนได้

ราวกับว่าการแสดงออกที่แสนตึงเครียดและแข็งกร้าวของเธอเมื่อพบกันครั้งแรกเป็นเรื่องโกหก แคนนา ในฐานะสมาชิกของหน่วยทหารม้าได้รับการยกย่องว่าเป็นคนเข้าสังคมได้และมีความสามารถ

แคนนาไม่เคยลืมความความช่วยเหลือของยูเดอร์ ที่ช่วยให้เธอผ่านการสอบเข้าหน่วยทหารม้า แม้ว่าพวกเขาจะแทบไม่มีโอกาสได้พบกันเนื่องจากตารางการฝึกซ้อมที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาก็มักจะทักทายอย่างอบอุ่นทุกครั้งที่เจอกัน

ต้องขอบเจ้าแคนนาและคาเคนที่เผยแพร่เรื่องราวเกี่ยวกับคำแนะนำของยูเดอร์เกี่ยวกับการทดสอบหน่วยทหารม้า ราวกับว่ามันเป็นประสบการณ์ลึกลับ ยูเดอร์จึงได้รับความสนใจอย่างเป็นมิตรจากเพื่อนร่วมงานมากกว่าแต่ก่อน

มันเป็นประสบการณ์ที่แปลกสำหรับเขา ที่เคยอยู่คนเดียวในหมู่ผู้ปลุกพลังตอนที่มีพลังเท่ากัน เนื่องจากส่วนใหญ่รู้สึกว่าเขาเป็นคนเงียบๆ และมืนมน

"โอ๊ย มันยากมากที่จะมองเห็นใบหน้าของเจ้า"

แคนนาหอบขณะเรียกยูเดอร์

"เกิดอะไรขึ้น?"

“อ้อ ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่สงสัยว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าที่เจ้ายังไม่ได้เลือกสายเลย”

ยูเดอร์มองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าของแคนนา และพยักหน้าเล็กน้อย

"มันเป็นความจริง"

“มีเหตุผลอะไรไหม? ผู้บังคับบัญชาอยากรู้เรื่องนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยูเดอร์ ก็ชงักครู่หนึ่ง

“ผู้บัญชาการ?”

เหตุใดชื่อของ คีเซียร์ ลา ออร์ จึงถูกกล่าวถึงที่นี่? ยูเดอร์เอียงศีรษะ หันหน้ามาแล้วถามกลับ ในนั้นมีอารมณ์อันละเอียดอ่อนที่แคนนาไม่สามารถรับรู้ได้

“ข้าไปที่ห้องบัญชาการก่อนหน้านี้กับโจดี้เพื่อรายงานการเลือกสายของเรา ท่านหัวหน้าถามข้าว่ารู้ไหมว่าเจ้าจะเลือกสายไหน”

"…"

“จริงๆ ข้าคิดว่าเจ้าจะเลือกหลักสูตรของเจ้าตั้งแต่วันแรก มีอะไรกังวลไหม หากเจ้าต้องการคำแนะนำ เจ้าสามารถบอกข้าได้ ข้ามั่นใจในการอ่านข้อมูล ดังนั้น หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือ ข้าจะช่วยนะ"

แคนนาใช้ความสามารถของเธอช่วยเพื่อนสมาชิกในหน่วยเป็นครั้งคราว ความสามารถของเธอในการอ่านข้อมูลของวัตถุมีประโยชน์กับคนจำนวนมากอย่างน่าประหลาดใจ

มันเหมือนกับการทำนายดวงชะตา ช่วยให้ผู้คนค้นพบสิ่งที่พวกเขาลืม หรือทำให้พวกเขาตระหนักถึงสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ด้วยตนเอง

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่หลายๆ คนอยากจะเห็นมันด้วยตัวเอง แม้ว่าพวกเขาจะต้องจ่ายเงินก็ตาม ทุกอย่างเป็นไปตามที่ยูเดอร์คาดไว้

"ไม่ ข้าสบายดี"

อย่างไรก็ตาม ยูเดอร์ไม่มีเหตุผลที่จะขอความช่วยเหลือจากเธอ ยังไงก็ไม่ใช่สำหรับเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือรักษาทรัพยากรมนุษย์อันมีค่า ที่เขาเคยลืมและผ่านมันไป

'อย่างไรก็ตาม... ความตั้งใจของชายคนนั้นทำให้ข้ากังวล….'

ยูเดอร์ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเปิดปากไปทางแคนนา

“เขาได้พูดอะไรนอกเหนือจากนั้นมั้ย?”

“อะไรหรือ?”

แคนนาดูเหมือนจะนึกถึงความทรงจำของเธอได้ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัว

“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะ”

"เข้าใจแล้ว"

“บางทีท่านหัวหน้าอาจคิดว่าข้าเป็นคนที่คุยกับเจ้ามากที่สุด และแค่ถามโดยไม่มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ ยังไงซะ เจ้าก็ต้องตัดสินใจภายในวันพรุ่งนี้เท่านั้น ดังนั้นอย่ารู้สึกกดดันไป”

แม้ว่าแคนนาจะพูดแบบนั้น แต่ยูเดอร์กลับไม่คิดอย่างนั้น เธอไม่รู้ว่า คีเซียร์ ลา ออร์ เป็นคนแบบไหน

สมาชิกส่วนใหญ่มีศรัทธาและความรักอย่างสุดซึ้งต่อคีเซียร์ ซึ่งรับการฝึกฝนอย่างหนักร่วมกับพวกเขาและแสดงทัศนคติที่ยุติธรรม อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ยุติธรรมเท่าที่พวกเขาคิด แต่หากพวกเขารู้...

ยูเดอร์ขมวดคิ้วขณะที่เขานึกถึงความทรงจำหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับชายคนนั้น ความทรงจำส่วนใหญ่เกี่ยวกับอีกฝ่ายไม่ค่อยน่าพอใจนัก

'แต่คนที่ข้าต้องช่วยและพามาอยู่เคียงข้างข้าก่อนใคร ก็ยังเป็นผู้ชายคนนั้น'

แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ยูเดอร์เคยฆ่าในอดีต แต่คราวนี้มันแตกต่างออกไป เขายังมีชีวิตอยู่และจะไม่ตายในอนาคต ไม่เพียงเท่านั้น ยูเดอร์ยังต้องแน่ใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่และยังคงดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารม้าต่อไป เพราะยูเดอร์จะทำเช่นนั้น

ยูเดอร์ตกลงใจ ขณะที่เขาก้มหัวเล็กน้อยให้แคนนาเพื่อแสดงความขอบคุณ ใบหน้าของเธอแสดงเป็นนัยๆ ว่าอยากจะพูดอะไรมากกว่านี้

“เอ่อ พูดถึงเรื่องนั้น...”

"อืม?"

ขณะที่เขามองเธอราวกับจะถามว่าเธอมีอะไรจะพูดอีกไหม แคนนาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ผู้บังคับบัญชาคิดว่าเจ้าและข้าสนิทกัน แต่ก็ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย เจ้ายังพูดสุภาพกับข้าอยู่เลยนี่? ทั้งที่เจ้าพูดสบายๆกับคาเคนและเพื่อนร่วมห้อง แล้วทำไมเจ้าถึงใช้ภาษาที่เป็นทางการกับข้าล่ะ?!”

คำพูดที่ไม่คาดคิดของเธอ ทำให้ยูเดอร์ตัวแข็งไปชั่วขณะ ตั้งแต่ชาติที่แล้วจนถึงปัจจุบัน นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนถามแบบนี้กับเขา ทำไมเขาถึงใช้ภาษาที่เป็นกันเองกับบางคนและใช้ภาษาที่เป็นทางการกับคนอื่น? เรื่องนั้น...

“เจ้าพูดสุภาพก่อน ดังนั้นข้าจึงทำเหมือนกัน”

“เอ่อ ยังนั้นเหรอ?”

แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ยูเดอร์มักจะสร้างความสัมพันธ์กับผู้คนได้แย่มาโดยตลอด บางทีอาจเป็นเพราะว่าเขาอาศัยอยู่ตามลำพังบนภูเขามาหลายปี

เหตุผลที่เขาสามารถเป็นผู้นำกลุ่มได้เกือบสิบปี ก็คือทหารม้าเป็นองค์กรที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ส่งเสริมผู้คนโดยพิจารณาจากจุดแข็งหรือจุดอ่อน ของความสามารถของพวกเขาเพียงอย่างเดียว

“จริงๆ แล้วข้ากังวลเรื่องนี้มากเลยอยากรู้เหตุผล แต่ถ้าเป็นเพราะเหตุผลนั้น ข้าจะพูดเป็นกันเองกับเจ้าตั้งแต่ตอนนี้ โอเคมั้ย? สุดท้ายแล้ว สมาชิกก็มักจะใช้ภาษาสบายๆ โดยไม่คำนึงถึง สถานะของพวกเขา”

"ทำตามที่ต้องการเถอะ"

ขณะที่ยูเดอร์ตอบช้าๆ สีหน้าของแคนนาก็สดใสขึ้น

“เยี่ยมเลย ข้าควรถามตั้งแต่ก่อนหน้านี้ รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ แล้วเจอกันนะ!”

ยูเดอร์ หันหน้าไปมองแคนนาที่วิ่งหายไป

เขานึกไม่ถึงว่าวันต่อๆมา สมาชิกทหารม้าหลายคนที่ไม่รู้จะเข้าหาพูดคุยกับเขายังไง จะเริ่มพูดคุยเป็นกันเองมากขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของแคนนา

ในตอนนั้น ในใจยูเดอร์มีเพียงความคิดเดียว คือทันทีที่งานของวันนั้นจบลง เขาจะไปยังที่ที่ คีเซียร์ ลา ออร์ พักอยู่และแจ้งการตัดสินใจของตนเอง

การฝึกทหารม้าสิ้นสุดลงเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ยูเดอร์ก็สามารถสลัดคาเคนที่เกาะติดเขาออกไป และมุ่งหน้าไปที่ชั้นบนของอาคารหอพัก

หลังจากปีนบันไดเวียนที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุดหลายชั้น ในที่สุดเขาก็มาถึงชั้นที่ห้า ที่นั่นมีประตูโบราณสีขาวปรากฏขึ้น โดยมีหัวสิงโตสีทองเป็นที่เคาะประตู มันเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์  สิงโตที่กลืนแสง

ยูเดอร์หยุดครู่หนึ่งเมื่อเขาเห็นที่เคาะประตู เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่แปลกประหลาด ครั้งหนึ่งเขาสามารถเข้าไปในห้องของตัวเองผ่านประตูนี้

หลังจากที่ คีเซียร์ ลา ออร์ มอบตำแหน่งผู้นำกองทหารม้าให้กับ ยูเดอร์ แล้ว เขาก็ใช้โครงสร้างเดิมของห้องโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ ไม่เหมือนกับ คีเซียร์ ที่ใช้ทั้งพื้นเพื่อจุดประสงค์ส่วนตัวที่เหมาะสมกับสถานะที่สูงส่งของเขา ยูเดอร์ ได้เปลี่ยนพื้นที่ที่เหลือ ยกเว้นห้องนอนขนาดเล็ก ให้เป็นสถานที่เพื่อวัตถุประสงค์สาธารณะได้

ผู้คนรู้สึกขนลุกที่เขาสามารถใช้พื้นที่ของอดีตผู้บัญชาการ ซึ่งมีข่าวลือว่าเขาเป็นคนสังหารได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ แต่สำหรับยูเดอร์ นี่เป็นสถานที่เดียวที่เขาสามารถหายใจได้โดยไม่ต้องกังวลสายตาของผู้อื่น

รู้สึกราวกับว่า ห้องที่เขาใช้มาเกือบสิบปีจะปรากฏขึ้นทันทีที่เขาเปิดประตูนั้น มันเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยแต่ก็แปลกประหลาดมาก

ยูเดอร์ระงับอารมณ์ของเขาและเอื้อมมือไปเคาะประตู อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเคาะ ประตูก็เปิดจากด้านใน เผยให้เห็นชายร่างสูงคนหนึ่ง

"…อืม?"

"…"

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังจะไปที่ไหนสักแห่ง คีเซียร์ สวมชุดเรียบง่ายและมีเสื้อคลุมยาวคลุมตัว เบิกตากว้างขึ้นชั่วครู่ก่อนที่สีหน้าจะกลับสู่สภาพปกติ

อาจเป็นเพราะพวกเขาเผชิญกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ยูเดอร์จึงรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะคิดว่าเขาได้เตรียมใจให้พร้อมสำหรับการมาเยือนแล้วก็ตาม

นับตั้งแต่เขาย้อนอดีตกลับมา นี่เป็นครั้งแรกที่เผชิญหน้ากับ คีเซียร์ อย่างเหมาะสม และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบกันตามลำพังด้วย

ในระหว่างการทดสอบทหารม้า คีเซียร์ได้ใช้คาถาแปลงร่างกับใบหน้าของเขา ทำให้ยูเดอร์สามารถควบคุมอารมณ์ได้ หลังจากนั้น ไม่มีเรื่องให้ต้องกังวล เพราะพวกเขาแทบจะไม่ได้เจอกันเลย เมื่ออยู่สมาชิกทหารม้า 300 นาย

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป หรือนี่จะเป็นความรู้สึกของการเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาด ที่รอเขาอยู่ในตรอกทางตัน โดยไม่มีหนทางให้หลบหนีรึเปล่า?

ยูเดอร์เงยหน้าขึ้นมองคีเซียร์ แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดหัวใจที่เต้นแรงของเขาก็สงบลงเล็กน้อย

แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีความคิดใดๆ แต่ความอึดอัดและความรู้สึกที่ไม่จำเป็นยังบุกรุกอย่างต่อเนื่องจากความทรงจำอันแข็งแกร่งในอดีต

ยูเดอร์รู้จักคีเชียร์ ลา ออร์ ในความเป็นจริงไม่ถึงสองปี อย่างไรก็ตาม การดำรงอยู่ของเขาได้ทิ้งร่องรอยอันทรงพลังและลบไม่ออกให้กับชีวิตของยูเดอร์

 

            สารบัญ