[นิยายวาย-แปลไทย] Turning บทที่ 5

 

Turning บทที่ 5

“ยูเดอร์ นายไม่กังวลเหรอ?”

คาเคนถามยูเดอร์ที่กำลังคิดหาวิธีที่ดีกว่าในการติดต่อกับแคนนาในภายหลัง ด้วยสีหน้าแปลกๆ

“จริงๆ แล้วฉันค่อนข้างกังวลมาก”

“...ก็ไม่นะ ฉันไม่เป็นไร”

เขาเคยประสบมาแล้วครั้งหนึ่ง และผลลัพธ์ก็ชัดเจน จะกังวลทำไม? อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถพูดอย่างนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงเม้มปากไว้

“นายช่างเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้จริงๆ ยิ่งกว่าใครๆ ที่ฉันเคยพบ... ฉันคิดว่านายจะผ่านการทดสอบทหารม้าได้แน่”

“ใช่ ฉันจะผ่านเข้าไปได้แน่”

เมื่อยูเดอร์ตอบกลับ คาเคนก็แสดงสีหน้าตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“ฮะฮะ อะไรกันน่ะ? นายมีพลังในการมองเห็นอนาคตหรือเปล่า? แล้วฉันล่ะ? นายคิดว่าฉันจะเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ฉันไม่มีความสามารถในการมองเห็นอนาคต แต่ฉันคิดว่านายจะผ่านไปได้เหมือนกัน”

คาเคนหัวเราะดังขึ้นอีก

“ให้ตายเถอะ พูดสิ่งที่น่ายินดีด้วยสีหน้าแบบนั้น ขอบคุณนะ”

แม้ว่าเขาจะคิดว่าคำพูดของยูเดอร์ว่างเปล่า แต่ยูเดอร์ก็พูดความจริงจริงๆ คาเคนจะผ่านการเข้าร่วมกองทหารม้าแน่นอน

เขาต้องการพูดอะไรมากกว่านี้กับยูเดอร์ แต่มีเสียงเรียกยูเดอร์จากข้างใน ดังนั้นเขาจึงหยุดเล่น

“เอาล่ะ ไปลงทะเบียนเถอะ ฉันจะรอนายที่ทางออกนะ”

ยูเดอร์อยากจะบอกเขาว่าไม่ต้องรอ แต่คาเคนหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว ยูเดอร์เข้าสู่อาคาร การลงทะเบียนจะสิ้นสุดลงในไม่นาน สิ่งสำคัญคือการทดสอบที่จะเกิดขึ้นหลังจากการลงทะเบียน

เนื่องจากมีผู้คนจำนวนมากที่ต้องการเข้าร่วมกองทหารม้า การทดสอบจึงไม่ได้จัดขึ้นทั้งหมดในวันเดียวกัน การทดสอบดำเนินการเป็นเวลาสามวันภายในบริเวณของอัศวินหลวง สำหรับผู้ที่ลงทะเบียนเสร็จแล้ว และผลลัพธ์จะถูกกำหนดทันทีหลังจากการทดสอบเสร็จสิ้น

ยูเดอร์ถูกกำหนดให้ทำการทดสอบในวันสุดท้าย ในขณะที่คาเคนทำการทดสอบเมื่อวันก่อน

บริเวณของอัศวินหลวงซึ่งเป็นสถานที่ทดสอบ อยู่ไม่ไกลจากโรงแรม สนามฝึกภายในบริเวณที่ล้อมรอบด้วยอาคารสูงหลายหลังเป็นสถานที่สำหรับการสอบเข้ากองทหารม้า

ยูเดอร์สังเกตเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยท่ามกลางท่าทางตึงเครียดของผู้คนที่ล้อมรอบอาคาร พวกเขาคือใบหน้าของผู้ที่จะผ่านการทดสอบ

“หมายเลข 423 ถึงตาคุณแล้ว!”

หลายคนถูกเรียกเข้าไปในอาคาร ตอนนี้ถึงคราวของยูเดอร์ เขาเดินอย่างสบายๆ เข้าไปในอาคารซึ่งไม่เปลี่ยนแปลงไปจากความทรงจำของเขา

แม้ว่าตอนนี้การทดสอบจะต้องยืมสนามฝึกของอัศวินหลวง แต่ไม่กี่ปีต่อมาตำแหน่งของอัศวินหลวง และกองทหารม้า ก็จะถูกสลับที่กันโดยสิ้นเชิง

อัศวินส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดาที่ไม่สามารถเอาชนะผู้ปลุกพลังได้ กองทหารม้าจึงได้รับความไว้วางใจจากจักรพรรดิจนเจริญรุ่งเรือง และในที่สุดก็เข้ายึดอาคารมากกว่าครึ่งหนึ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของอัศวินหลวง เช่นเดียวกับอีกครึ่งหนึ่งของอาคารที่สร้างขึ้นใหม่ ซึ่งแสดงถึงศักดิ์ศรีของพวกเขา

"หมายเลข 423"

หลังจากเข้าไปในห้องสอบ ยูเดอร์ก็เผชิญหน้ากับผู้ตรวจสอบทั้งห้าคน เดิมเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่ตอนนี้เขาสามารถจดจำตำแหน่งส่วนใหญ่ของพวกเขาได้แล้ว จากด้านซ้าย เขาเป็นรองผู้บัญชาการของอัศวินหลวง ผู้ช่วยของเสนาบดีมูเคอร์ ตัวแทนนักเวทย์จากหอคอยไข่มุข นักเวทย์จากราชสำนัก และ...

เมื่อเห็นชายคนนั้นนั่งอยู่ทางขวาสุด ดวงตาของยูเดอร์ก็เปลี่ยนไป ต่างจากคนอื่นๆ เขาสวมเสื้อผ้าเรียบๆ โดยไม่มีลักษณะที่มองเห็นได้ซึ่งบ่งบอกถึงตำแหน่งของเขา ให้ความรู้สึกธรรมดาๆ

ผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ ดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นอะไรผิดปกติเกี่ยวกับชายคนนี้ แต่ยูเดอร์แตกต่างออกไป

ใบหน้าของชายคนนั้นเป็นของปลอม สร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันด้วยเวทมนตร์ ยูเดอร์เคยเห็นใบหน้าธรรมดาๆ ซึ่งออกแบบมาให้ไม่จดจำนั่นเมื่อนานมาแล้ว

“หมายเลข 423 คุณเขียนคำอธิบายที่น่าประทับใจในส่วนความสามารถ เป็นความจริงไหม?”

ความสนใจของยูเดอร์ยังคงอยู่ที่ชายทางขวา เมื่อมีคำถามอันเฉียบคมทำให้เขาได้สติ นักเวทย์แห่งหอไข่มุกสั่นแบบฟอร์มการสมัครของยูเดอร์ ใบหน้าของเขาขมวดคิ้ว

“สามารถห่อหุ้มดาบด้วยไฟและน้ำได้งั้นเหรอ? ตลอดชีวิตของฉัน ไม่เคยได้ยินคำกล่าวอ้างที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน”

พวกเขาพูดแบบเดียวกับในอดีต เกี่ยวกับการสมัครของยูเดอร์ ตอนนั้นเขาโกรธมากแต่ตอนนี้ไม่อีกแล้ว เขาเข้าใจดีว่าทำไมพวกเขาถึงมีปฏิกิริยาเช่นนั้น

ก่อนที่ผู้ปลุกพลังจะปรากฏตัว เวทมนตร์เป็นสิ่งยากมากที่จะเชี่ยวชาญ มันใช้กระบวนการฝึกฝนที่ซับซ้อน การใช้เวทมนตร์แม้แต่เวทเดียวนั้นท้าทายและต้องระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

เป็นผลให้นักเวทย์ส่วนใหญ่เจาะลึกในการเรียนรู้เวทมนตร์เพียงประเภทเดียวซึ่งใช้ง่ายที่สุดเพื่อให้ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว

ผู้ใช้เวทย์ไฟมุ่งความสนใจไปที่เวทย์ไฟเพียงอย่างเดียว ในขณะที่ผู้ใช้เวทย์มนตร์น้ำก็จะมุ่งเน้นไปที่เวทย์มนตร์น้ำเพียงอย่างเดียว สิ่งนี้ได้กลายเป็นแนวทางปฏิบัติมาตรฐานมานานกว่าพันปีแล้ว

การเรียนรู้เวทมนตร์ที่มีคุณลักษณะแตกต่างไปพร้อมๆกัน ใช้เวลานานเกินไปกว่าจะคุ้นเคยกับการควบคุมมานา และที่สำคัญกว่านั้น มานาที่สะสมในร่างกายอาจปะทะกัน ก่อให้เกิดความเสี่ยงร้ายแรง

ดังนั้นนักเวทย์ที่ใช้เวทมนตร์มากกว่าหนึ่งประเภท จึงแทบจะเป็นเรื่องราวลึกซึ้งซึ่งพบได้ในนวนิยายเท่านั้น

แน่นอนว่านั่นคือเรื่องราวก่อนที่ผู้ปลุกพลังจะปรากฏตัว

ในบรรดาผู้ที่ตื่นขึ้นมาด้วยพลังของหินสีแดง หลายคนสามารถจัดการกับคุณสมบัติของเวทมนตร์ได้หลากหลายในรูปแบบต่างๆ แม้ว่าความสามารถและอำนาจของพวกเขาจะแตกต่างกันอย่างมาก แต่ก็เป็นปรากฏการณ์ที่ทำลายสามัญสำนึกที่มีอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย

ในหมู่พวกเขายูเดอร์เก่งที่สุด เขาสามารถควบคุมคุณลักษณะธรรมชาติทั้งหมดได้อย่างอิสระ โดยเติมพลังให้กับอาวุธใดๆ ที่เขาสัมผัส ทำให้มันแข็งแกร่งยิ่งขึ้น การใช้ดาบด้วยคุณสมบัตินั้นไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเขา

'ในความเป็นจริง แม้แต่การรายงานว่าฉันสามารถใช้ได้เฉพาะไฟและน้ำเท่านั้น ก็ยังเป็นการพูดที่น้อยไป'

ในอดีต เขาเพียงอ้างว่าสามารถจัดการคุณสมบัติต่างๆ ได้ แต่ไม่ได้กล่าวถึงการฝังพวกมันไว้ในดาบ หลังจากความก้าวหน้าหลายครั้งเท่านั้นที่เขาค้นพบความสามารถของเขาในการปกคลุมอาวุธด้วยคุณสมบัติ

หากเขารายงานพลังทั้งหมดก็จะไม่มีใครเชื่อเขา และถูกตัดสิทธิ์ในขั้นตอนการสมัคร จำเป็นต้องมีการลดลงบ้าง แต่เขาไม่ต้องการเดินตามเส้นทางเดิมเหมือนเมื่อก่อน

ยูเดอร์เชื่อว่าด้วยการแสดงทักษะระดับนี้ มันจะบรรลุเป้าหมายอย่างโดดเด่นทันทีหลังจากผ่านเข้าสู่กองทหารม้า

ขณะที่ยูเดอร์ไม่แสดงปฏิกิริยาต่อความกังขาของนักเวทย์ รองผู้บัญชาการของอัศวินหลวงซึ่งนั่งอยู่ทางซ้ายก็ลูบเคราของเขาแล้วพูดขึ้น

“ทะเลาะกันเองคงไม่ช่วยอะไร เราจะต้องมองเห็นด้วยตัวเองใช่ไหม ดังนั้น ถ้าสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงก็แสดงให้เราเห็น ทำให้เราเชื่ออย่างมั่นใจ”

"เข้าใจแล้ว"

ยูเดอร์มองไปรอบๆ กฎการทดสอบห้ามนำอาวุธส่วนตัวมา ดังนั้นเขาจึงมือเปล่า อย่างไรก็ตาม ไม่ไกลนัก มีดาบทื่อและเครื่องมือฝึกซ้อมสำหรับผู้สอบอยู่ไม่ไกล เขาเดินเข้าไปหยิบดาบขึ้นมาโดยไม่ลังเล

"อืม"

แม้ว่าจะเป็นดาบฝึกหัด แต่มันก็หนักมากจนคนธรรมดาไม่สามารถถือมันได้ สีหน้าของผู้ตรวจสอบเปลี่ยนไป เมื่อยูเดอร์ซึ่งดูไม่มีกล้ามเนื้อแขนเป็นพิเศษ ยกดาบขึ้นราวกับเป็นเพียงกิ่งไม้

เมื่อได้รับปฏิกิริยาที่หวังไว้ ยูเดอร์จึงยืนถือดาบในตำแหน่งที่ผู้ตรวจสอบสามารถมองเห็นเขาได้ดี เขาสามารถถือดาบได้อย่างสบายๆ เพราะว่าเขาเป็นผู้มีพลังควบคุมธรรมชาติได้ตามต้องการ

ไม่เพียงแต่องค์ประกอบธาตุทั้งห้าเท่านั้น แต่ทุกสิ่งที่มาจากธรรมชาติ ยูเดอร์สามารถเคลื่อนย้ายราวกับว่ามันเป็นแขนขาของเขาเอง อาวุธส่วนใหญ่ทำจากเหล็ก ซึ่งมาจากธรรมชาติ

ผลก็คือ เมื่อเขาถูกจับและทรมาน เขาจึงถูกแยกชิ้นส่วน ขั้นแรกโดยการเจาะช่องมานาใต้สะดือ ซึ่งเป็นจุดอ่อนที่สำคัญที่สุด และจุดสำคัญสำหรับที่ผู้ปลุกพลังจะใช้พลังของพวกเขา

แขนขาถูกหัก ถูกมัดด้วยเชือกที่ทำจากเส้นเอ็นของสัตว์ประหลาดซึ่งไม่ใช่สิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติ

ที่เขาอยู่มาจนถึงวันประหาร เพียงเพราะเขาคือผู้ปลุกพลัง ไม่มีอะไรมากหรือน้อยไปกว่านั้น

แต่ตอนนี้แกนมานาของยูเดอร์อยู่ในสภาพปกติดี และสภาพร่างกายของเขาก็ยอดเยี่ยมมาก ผู้คนที่อยู่ตรงหน้าเขายังไม่รู้ว่าผู้ปลุกพลังสามารถทำอะไรได้บ้าง

พวกเขาแค่เฝ้าดูโดยไม่รู้ว่า ยูเดอร์สามารถทำอะไรกับดาบฝึกที่เขาถืออยู่

'แน่นอน ฉันแค่วางแผนที่จะแสดงทักษะในระดับที่เหมาะสมให้พวกเขาทราบในตอนนี้เท่านั้น...'

เขาไม่มีความปรารถนาที่จะเสียเวลาในโลกที่อุส่าห์ได้กลับมาอีกครั้ง ยูเดอร์ต้องการผ่านการทดสอบโดยทิ้งความประทับใจที่ดีให้กับผู้ตรวจสอบ ในขณะเดียวกันก็ยังไม่แสดงความแข็งแกร่งที่สุดออกไป

ขณะที่เขาคิดไปไกลขนาดนี้ สายตาของยูเดอร์ก็มองย้อนกลับไปยังชายที่นั่งทางขวาสุดโดยสวมใบหน้าปลอมธรรมดาๆ

“…ฉันจะเริ่มตอนนี้เลย”

ยูเดอร์ยกดาบขึ้น ขณะที่ผู้ตรวจสอบจ้องมองไปที่ปลายดาบ เขาก็รวบรวมพลังงานอย่างช้าๆ แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่เขาทำสิ่งนี้ครั้งสุดท้าย แต่วิธีการนี้ก็เป็นธรรมชาติเหมือนกับการหายใจและตราตรึงอยู่ในใจของเขา ไม่มีอะไรให้สับสนเลย

เขาคว้าพลังงานที่ไหลเวียนอยู่รอบตัว จากนั้นก็เปลี่ยนมันให้กลายเป็นไฟและนำไปใช้กับปลายดาบที่เขาถืออยู่ เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายว่ายูเดอร์เป็นธรรมชาติแค่ไหน แต่นั่นเป็นเพียงกระบวนการคร่าวๆ เท่านั้น

ทันใดนั้น ดาบก็ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ ความร้อนนั้นร้อนและแดงกว่าปกติมากจนทำให้เกิดเสียงแตก ดังนั้นผู้ตรวจสอบจึงรู้ว่าเป็นไฟของแท้

ยูเดอร์ค่อยๆ เหวี่ยงดาบลงจากบนลงล่าง มันอาจจะดูเรียบง่าย แต่พลังเบื้องหลังนั้นยังห่างไกลจากความธรรมดา

ขณะที่ประกายไฟตกลงมาพร้อมกับเสียงลมที่พัดผ่าน ผู้ตรวจสอบหลายคนก็สะดุ้งด้วยความประหลาดใจและถอยกลับไปบนเก้าอี้ของพวกเขา

 

สารบัญ