.jpg)
Turning บทที่ 2
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นจนถึงตอนนี้เป็นเพียงความฝันอย่างนั้นหรือ? เหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้นหลังจากเข้าร่วมกองทหารม้า
และแม้แต่ความรู้สึกของใบมีดเย็นเฉียบที่ฟันคอของเขาในท้ายที่สุดนั้นคือ?
ถ้าเป็นความฝัน
คงเป็นฝันร้ายที่โหดร้ายจริงๆ มันแสดงให้เขาเห็นจุดจบของอนาคตของเขา ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเมืองหลวง
'แต่ความฝันนั้นละเอียดและสมจริงเกินไป...'
ถ้าไม่ใช่ความฝันแล้ว
เขาจะตีความสถานการณ์นี้อย่างไร? พายุที่รุนแรงโหมกระหน่ำในใจของยูเดอร์
มีใครร่ายมนตร์ส่งเขาย้อนเวลากลับไปสิบเอ็ดปีหรือเปล่า? หรือเป็นการแทรกแซงของพระเจ้าที่สงสารต่อการตายของเขา?
การย้อนเวลากลับเป็นสิ่งที่แม้แต่
‘ผู้ปลุกพลัง’ ที่ทรงพลังที่สุดก็ทำไม่ได้
เหล่าเทพมักจะแสดงพลังผ่านวิชาสายตน
แต่ก็ไม่เคยมีกรณีใดที่ใครสักคนจะได้รับการช่วยเหลือจากความตายและถูกส่งย้อนเวลากลับไป
อย่างไรก็ตาม
หากเขาย้อนเวลากลับไปเมื่อสิบเอ็ดปีที่แล้วจริง ๆ จะมีโอกาสมากมายที่ยูเดอร์จะแก้ไขความเสียใจในอดีตของเขา
ใช่แล้ว
เพื่ออนาคต!
สิ่งที่เขาคิดว่าเขาสูญเสียไปตลอดกาล
ทันทีที่เขาตระหนักได้เช่นนั้น มือของเขาก็สั่นด้วยความยินดีและประหลาดใจ
ตอนนี้เขาสามารถทำอะไรก็ได้
ออกจากประเทศนี้และไปที่อื่น เพิ่มพลังของเขาอย่างรวดเร็ว
และแม้จะไม่เข้าร่วมกับทหารม้าที่น่ารำคาญนั่น ...เขาสามารถเลือกที่จะไม่เข้าก็ได้
'...และบางทีตอนนี้ ฉันสามารถค้นหาสาเหตุที่แท้จริง ของการเปลี่ยนแปลงของโลกและหยุดยั้งมันได้'
ใช่
มันไม่ได้เกี่ยวกับทหารม้าเท่านั้น
ยูเดอร์นึกถึงเหตุการณ์ที่หลอกหลอนเขาจนกระทั่งเขาเสียชีวิต
ไม่กี่ปีหลังจากนี้
รอยแยกเริ่มปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ บนโลก เริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและเกิดภัยพิบัติ
และพลังศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆ หายไป
ความบ้าคลั่งและความไม่ไว้ใจอันคลุมเครือซึ่งไม่เคยมีมาก่อน
เริ่มแพร่สะพัดในหมู่ผู้คน ปัญหาอีกนับไม่ถ้วนจะเกิดขึ้น
ยูเดอร์เพียงคนเดียวไม่สามารถแก้ปัญหาเหล่านี้ได้
แต่เวลานี้ผู้คนจำนวนมากยังมีชีวิตอยู่ ถ้าบอกเรื่องนี้และขอความช่วยเหลือล่วงหน้า...
'ไม่ได้'
ความคิดของเขาซึ่งกำลังวิ่งพล่านก็หยุดกะทันหัน
ยูเดอร์ก้มศีรษะ ตระหนักถึงข้อบกพร่องในความคิดของเขา
ยูเดอร์คนก่อนมีอำนาจและอิทธิพลมากมายในฐานะผู้บัญชาการทหารม้าของจักรวรรดิ
แต่ตอนนี้เขาเป็นเพียงผู้มาใหม่จากชนบท ใครล่ะจะยอมฟังคนแบบเขาจริงๆ?
'ไม่มีใครรับฟังแน่'
กองทหารม้าเป็นระบบใหม่ที่ก่อตั้งโดยจักรวรรดิออร์
มันเกิดขึ้นได้เพราะจักรพรรดิองค์ก่อน ไม่ใช่ จักรพรรดิองค์ปัจจุบัน
ได้แสดงทัศนคติที่ค่อนข้างดีต่อพวก‘ผู้ปลุกพลัง’
ไม่ว่าตอนนี้เขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน
ก็เป็นเรื่องยากที่จะได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่าในประเทศอื่น
หลังจากการก่อตั้งกองทหารม้า
ประเทศอื่นต้องใช้เวลาสองสามปีกว่าจะตระหนักได้ว่าการให้อำนาจและสถานะแก่ ‘ผู้ปลุกพลัง’ นั้นดีกว่าการกดขี่พวกเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข
และมีหลายแห่งที่ถึงแม้องค์กรที่คล้ายกันจะก่อตั้งขึ้นตามมา
แต่มันก็สายเกินไป เพราะความขัดแย้งที่ไม่อาจแก้ไขได้นั้น เกิดขึ้นระหว่างชนชั้นปกครองของประเทศและกลุ่ม‘ผู้ปลุกพลัง’แล้ว
ประเทศดังกล่าวไม่สามารถจัดการได้อย่างเหมาะสม
แม้แต่องค์กรที่ก่อตั้งช้า ก็ตกอยู่ในเส้นทางของสงครามกลางเมือง
ด้วยเหตุนี้
ทหารม้าของจักรวรรดิออร์จึงมีสถานะและชื่อเสียงที่ทรงพลังมากกว่าองค์กรใดๆ
ที่คล้ายคลึงกัน
ยูเดอร์ผู้นำของหน่วยมักจะได้รับความชื่นชมและอิจฉาไม่ว่าจะไปที่ไหน...
ยูเดอร์นึกถึงอดีตจึงลดสายตาลงที่พื้นครู่หนึ่ง
เขาไม่อยากจมอยู่กับช่วงเวลาเหล่านั้น
'ยังไงก็ตาม
ตอนนี้ไม่มีที่ไหนดีไปกว่านี้แล้ว... และผู้ที่เหมาะสมที่สุด ที่จะช่วยเหลือกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตก็อยู่ที่นี่'
ยูเดอร์รู้ดีว่าปริมาณพลังที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายเขา
ไม่แตกต่างไปจากตอนที่เขาเพิ่งตื่นเมื่อ 13 ปีที่แล้วมากนัก
ด้วยพลังระดับนี้
เขาสามารถสร้างปาฏิหาริย์ที่คนธรรมดานึกไม่ถึงได้ แต่ก็ยังเทียบกับเหล่าจอมเวทย์ของหอไข่มุกที่ฝึกฝนมาเป็นเวลานานไม่ได้
มันเป็นความจริงไม่เปลี่ยนแปลงว่าผู้มีอำนาจอันยิ่งใหญ่มักไม่ค่อยรับฟังผู้อื่น
ยูเดอร์ผู้มีประสบการณ์นี้โดยตรงรู้เรื่องนี้ดีกว่าใครๆ
เพื่อชักจูงให้ผู้คนค้นหาและป้องกันสาเหตุของภัยพิบัติในอนาคตที่ยังไม่เกิดขึ้นนั้นต้องใช้อำนาจและตำแหน่ง
'ใช่
เข้าร่วมกองทหารม้าก่อน ฉันถึงจะเริ่มต้นส่วนที่เหลือได้'
ยูเดอร์ยอมรับความเป็นจริงอย่างรวดเร็วและตัดสินใจที่จะเลือกอนาคตที่ดีกว่าเมื่อก่อน
การกลายเป็นคนธรรมดาไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเขา
เขาได้รับสมบัติอันล้ำค่าที่เรียกว่าเวลากลับคืนมา
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขากลับมาจากอนาคตอันเลวร้ายและมายืนอยู่ตรงนี้แล้ว
ยูเดอร์จัดระเบียบข้อมูลที่เขาจำได้และคิดถึงสิ่งที่เขาต้องทำในอนาคต
ใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนถูกขังอยู่ในห้องพักในโรงแรม
มันเป็นเช้าของวันที่สาม
นับตั้งแต่เขาตระหนักว่าได้ย้อนกลับมา 11 ปี และในที่สุดเขาก็ก้าวออกไปนอกห้องของเขา
“เฮ้
แขกใหม่ที่เพิ่งเช็คอิน เจ้าของโรงแรมบอกว่านายก็มี 'พลัง'
เหมือนกันใช่ไหม?”
ขณะที่เขากำลังจะลงไปชั้นล่างเพื่อล้างหน้า
มีคนเรียกยูเดอร์จากด้านหลัง
“นายมาที่นี่เพื่อทดสอบที่พระราชวังอิมพีเรียลเหรอ?
ฉันก็เหมือนกัน มีเพื่อนร่วมงานมาแบ่งปันข้อมูลด้วยก็สะดวกดีใช่ไหม?
เรามาทำความรู้จักกันไหม?”
เมื่อหันหัวของเขา
ยูเดอร์ก็เบิกตากว้างโดยไม่ตั้งใจ อีกฝ่ายเป็นคนที่เขารู้จัก พูดให้ชัดขึ้นคือเป็นคนรู้จักจากชาติที่แล้วของเขา
ผมสีแดงและดวงตาสีเขียวที่โดดเด่นตามแบบฉบับของคนทางใต้
รูปลักษณ์อันหรูหราที่ทำให้นึกถึงดอกกุหลาบที่โดดเด่น
นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกของตระกูลที่เคยมีชื่อเสียง
แม้จะล่มสลายไปแล้ว แต่เขาก็โด่งดังอย่างรวดเร็วในบรรดาผู้ที่ผ่านการทดสอบทหารม้า
ยูเดอร์จำได้ว่าชายคนนี้มีพรสวรรค์มาก
แต่หลังจากเข้าร่วมกองทหารม้าได้เพียงหนึ่งปี
เขาถูกส่งไปปราบสัตว์ประหลาดและลงเอยด้วยอุบัติเหตุเสียชีวิต
หลายคนบอกว่ามันเป็นการเสียเปล่า...
“ฉันชื่อคาเคน
วอลุนบัลท์ แล้วนายล่ะ?”
ใช่แล้ว
ชื่อนั้นแหละ ยูเดอร์เปิดปากของเขาอย่างเงียบๆ ขณะที่มองดูใบหน้าของชายคนนั้น
ซึ่งส่องแสงเจิดจ้าราวกับอยู่ในความทรงจำที่ฟื้นคืนชีพของเขา
“ยูเดอร์”
“ดีเลย
ยูเดอร์ ฉันจะไปทานอาหารเช้าแล้ว นายล่ะ?”
เขาเคยพบกับคาเคนที่นี่มาก่อนหรือเปล่า? ยูเดอร์พยายามนึกถึง ผ่านมา 11 ปี
ความทรงจำของเขาจึงพร่ามัว แต่เขาแน่ใจว่าพวกเขาได้เดินสวนทางกันในตอนนั้น...
'อ่า
ถูกต้องแล้ว'
ขณะที่เตรียมตัวสอบทหารม้าและพักอยู่ในห้อง
คาเคนเคยมาเยี่ยมเขาครั้งหนึ่งและทักทายเขาด้วยคำพูดที่คล้ายกัน
ในเวลานั้น
ยูเดอร์แทบไม่มีประสบการณ์ในการโต้ตอบกับคนแปลกหน้าเลย จึงปฏิเสธคาเคนทันที คาเคนจากไปด้วยสีหน้าเขินอาย
และแทบไม่ได้เจอกันอีกจนกระทั่งคาเคนตาย
ในตอนนั้น
ยูเดอร์ไม่ชอบติดต่อกับคนแปลกหน้า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่รู้ว่าจะได้กลับบ้านเมื่อใด และอีกฝ่ายมีเจตนาแอบแฝงอะไร
การเผชิญหน้าครั้งแรกกับเมืองหลวงอันใหญ่โตทำให้
ยูเดอร์ซึ่งอาศัยอยู่ตามลำพังบนภูเขาอันเงียบสงบเกิดความรู้สึกไม่สบายและระมัดระวัง
มากกว่าความรู้สึกเชิงบวก
อย่างไรก็ตาม
เมื่อมองย้อนกลับไปตอนนี้ ยูเดอร์คิดว่าคาเคนอาจเป็นคนที่ค่อนข้างดี
แม้จะรู้ว่ายูเดอร์เป็นคนธรรมดาสามัญที่ไม่มีนามสกุล แต่คาเคนก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจใดๆ
เลย ซึ่งไม่ใช่เรื่องปกติที่คนจากตระกูลขุนนางจะเต็มใจอยู่ในโรงแรมที่ทรุดโทรมแบบนี้
นี่คือสิ่งที่ยูเดอร์ไม่ได้สังเกตเห็นเมื่อ
11 ปีที่แล้ว
'ความสามารถของเขาคืออะไรนะ?
ฉันจำได้แค่ว่ามันค่อนข้างน่าประทับใจ แต่ก็จำรายละเอียดไม่ได้'
"เอาสิ"
ยูเดอร์ตัดสินใจทำความรู้จักคาเคนเพิ่มขณะทานอาหาร
ท้ายที่สุด คาเคนเป็นคนแรกที่เขาพบตั้งแต่หวนคืนสู่อดีต และนั่นก็มีความสำคัญมาก
ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน
ความทรงจำอันเลือนลางในอดีตก็ชัดเจนยิ่งขึ้น
“ฉันกำลังคิดจะสั่งสตูว์ไก่กับขนมปัง
แล้วนายล่ะ?”
แม้จะไม่รู้อายุของยูเดอร์
แต่คาเคนก็พูดแบบสบายๆ ยูเดอร์ซึ่งคุ้นเคยกับผู้คนที่หลีกหนีและไม่สามารถสบตาได้เขาได้
รู้สึกประทับใจกับทัศนคติของคาเคนค่อนข้างมาก
"ฉันก็เหมือนกัน"
“เยี่ยมเลย
นายจะไม่เสียใจแน่ เฮ้ สั่งอาหารครับ!”
จานที่คาเคนสั่งนั้นเป็นไปตามคำพูดของเขาซึ่งอร่อยมาก
เป็นที่น่าประทับใจกับมื้ออาหารที่มีรสชาติยอดเยี่ยม เมื่อเสริฟในโรงแรมเก่าแห่งหนึ่ง
“เป็นยังไงบ้าง
อร่อยใช่ไหม?”
คาเคนถามด้วยรอยยิ้มร่าเริง
ยูเดอร์พยักหน้าขณะตักสตูว์เข้าปาก
"ไม่ได้กินอะไรอร่อยๆ มานานแล้ว ฉันลองมาทุกเมนูที่นี่และส่วนเมนูนี้ก็อร่อยที่สุด
พวกเขาใส่เนื้อลงไปเยอะมาก และขนมปังก็อบสดใหม่ทุกเช้าทำให้เคี้ยวหนึบได้
ฉันดีใจที่ได้เจอเพื่อน”
เป็นเวลานานแล้วที่รับประทานอาหารแบบนี้
เป็นความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย
“ฉันมาจากทางใต้ของอูลาน
ถึงที่นี่เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ฉันกังวลว่าจะไม่รู้จักใครก่อนสอบ
แต่ฉันดีใจที่ได้พบนาย”
คาเคนค่อนข้างเข้ากับคนง่าย
หลังจากพูดถึงบ้านเกิดของเขาแล้ว
เขาก็มองดูยูเดอร์ด้วยดวงตาสีเขียวและคาดหวังคำตอบ ทำให้ยูเดอร์รู้สึกไม่สบายใจที่เงียบฝ่ายเดียว
“ฉัน...มาจากภาคกลาง”
“ภาคกลาง? ที่ไหนเหรอ? ควอน? เบลเล็ค? หรืออาจจะ...?”
"ไอริก"
ผ่านมานานแล้วที่เมื่อได้พูดถึงบ้านเกิดของเขา
หากเขาผ่านการทดสอบทหารม้าเหมือนในอดีต นามสกุลที่เขาจะได้รับอย่าง 'ไอร์' นั้นได้มาจากชื่อบ้านเกิด
จากผู้สมัครที่ผ่านมากกว่า
300 คน ผู้ที่ไม่มีนามสกุลจะได้รับหนึ่งชื่อ
อย่างไรก็ตาม ชื่อส่วนใหญ่ถูกเลือกอย่างง่ายๆ ต่างจากความลึกซึ้งระหว่างชื่อเหล่านั้นกับ
'ยูเดรน ' ซึ่งเป็นชื่อที่เลือกมาอย่างระมัดระวังและได้รับเมื่อตอนที่เขาได้เป็นผู้บัญชาการทหารม้า
ซึ่งคล้ายกับชื่อเดิมของเขา
'ไม่จำเป็นต้องได้รับชื่อนั้นอีก
เนื่องจากฉันจะไม่เป็นผู้บัญชาการทหารม้าในครั้งนี้'
“ไอริก?
นายหมายถึงสถานที่ใกล้กับเทือกเขาหรือเปล่า?”