[นิยายวาย-แปลไทย] Turning บทที่ 187
ยูเดอร์เอนหลังเล็กน้อยบนเก้าอี้ของเขา
ควบคุมการสนทนาให้กลับมาเป็นปกติอย่างช่ำชอง
“ไม่ว่าหากมีความคืบหน้าหรือการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อวาน
ข้าจะรายงานให้เจ้าทราบทันที”
"ทำอย่างนั่นเถอะ"
แม้ว่ายูเดอร์จะพบรอยยิ้มเล็กๆ
ของคีเซียร์ ซึ่งบ่งบอกถึงการตอบสนองที่คาดหวัง แต่ก็ค่อนข้างไม่พอใจ
เขายังคงเตือนตัวเองอยู่เสมอถึงสุขภาพที่ย่ำแย่ของคีเซียร์ โดยมุ่งมั่นที่จะฟื้นความสงบอีกครั้ง
“พูดถึงเรื่องนี้
เจ้าได้ยินไหมว่าทำไมไธยส์ ยูลมาน ถึงยืนกรานที่จะพบข้าเป็นคนแรกในตอนเช้า?
เขาบอกว่าเขามีอะไรจะพูดเกี่ยวกับพลังของศิลาสีชาด ข้าก็เลยคิดว่าจะฟังเขาทีหลัง”
"อา ใช่ นั่นคือ..."
เหตุผลที่ทำให้ไธยส์
จากไปอย่างตื่นเต้นของยูลมานก็ผุดขึ้นมาในความคิดขณะที่เขาอ้าปากจะตอบโดยไม่ต้องคิดอีก
อืม ข้าควรจะรายงานเกี่ยวกับการตื่นขึ้นของอัลริคก่อน
เขาลืมไปแล้ว
และผงะเมื่อเห็นคีเซียร์นอนอยู่บนเตียง
“ข้าขอโทษ
ข้าควรจะบอกเรื่องนี้เร็วกว่านี้ แต่เช้านี้อัลริคกลายเป็นผู้ปลุกพลังแล้ว
นั่นเป็นเหตุผลที่ท่านยูลมานตามหาท่าน”
“นักเวทหนุ่มที่เป็นลมเมื่อวานนี้เหรอ?
เขากลายเป็นผู้ปลุกพลังแล้วเหรอ?”
ข่าวนี้ดูเหมือนจะทำให้แม้แต่คีเซียร์ก็ต้องตกใจ
คีเซียร์ลุกขึ้นจากเบาะแล้วถามเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
“เจ้าแน่ใจเหรอ?
ความสามารถของเขาคืออะไร?”
“ข้าแน่ใจจากสิ่งที่ข้าสังเกต
เขามีความสามารถในการเรียกน้ำ และเนื่องจากเขาไม่สามารถใช้เวทมนตร์ธาตุมาก่อน
ดูเหมือนจะไม่มีที่ว่างให้สงสัย”
“ถ้าเห็นแบบนั้นก็ต้องแน่ใจสิ”
เมื่อยอมรับคำตอบของยูเดอร์
คีเซียร์ก็เอนหลังบนเบาะขนาดใหญ่อีกครั้ง
“ผู้ปลุกพลังเวทย์มนตร์...
ข้าคิดว่าอาจมีกรณีเช่นนี้เกิดขึ้น แต่ข้าไม่เคยคาดหวังว่ามันจะปรากฏขึ้นใกล้บ้านขนาดนี้”
“ท่านยูลมานดูเหมือนคิดว่าการตื่นขึ้นของอัลริคนั้นเกิดจากสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่
ซึ่งได้รับพลังจากศิลาสีชาดอย่างหนัก”
“นั่นก็สมเหตุสมผลดี
นอกจากนี้ยังมีอัตราการตื่นขึ้นในหมู่ทหารจักรวรรดิเพิ่มขึ้นในระหว่างปฏิบัติการเก็บคืนศิลาสีชาด”
“ข้าก็คิดเหมือนกันและแจ้งให้เขาทราบเรื่องนี้”
คีเซียร์ลูบคางของเขาเบา
ๆ และพยักหน้า
"ทำงานดี"
“หลังจากได้ยินเรื่องนี้
เจ้ายูลมานก็นึกถึงสมมติฐานใหม่ๆ
สองสามข้อที่เชื่อมโยงเหตุการณ์นั้นกับเหตุการณ์นี้
อาจเป็นการดีที่สุดที่จะพูดคุยกันเมื่อท่านรู้สึกดีขึ้นแล้ว”
"ข้ากำลังวางแผนที่จะทำอย่างนั้น... แต่ได้ยินเจ้าพูดแบบนี้
มันอาจจะดีกว่าถ้าได้พบเขาทันที"
ก่อนที่ยูเดอร์จะประท้วง
คีเซียร์ก็ลุกขึ้นอย่างเต็มที่
“ขอโทษที
แต่ช่วยเอาเสื้อผ้าที่ข้าทิ้งไว้ตรงนั้นมาให้ข้าได้ไหม”
“ผู้บัญชาการ
ท่านไม่จำเป็นต้องเร่งตัวเองไปพบเขาทันที”
“ข้าสบายดี
การพูดคุยกับเจ้าดูเหมือนจะช่วยรักษาข้าได้มากกว่าศิลาฟื้นฟูมากกว่าสิบอัน
มันเป็นการสนทนาที่เติมพลังมากขึ้น”
"ท่านหมายถึงอะไร..."
“ถ้าเจ้าไม่เอามาข้าก็จะเปลี่ยนเอง
หรือเจ้าชอบที่จะยืนชื่นชมร่างกายของข้า?”
'การตรวจร่างกายของสมาชิกราชวงศ์อาจมีโทษว่าเป็นการดูหมิ่นศาสนา
แต่ข้าจะยอมให้เจ้า' คีเซียร์ แก้เชือกรอบเอวของเขาด้วยรอยยิ้มขี้เล่น
ยูเดอร์ละสายตาจากหน้าอกที่ถูกเปิดเผยอย่างกะทันหัน และเคลื่อนตัวไปทางเสื้อผ้าที่คีเซียร์ร้องขออย่างเงียบๆ
ชุดเสื้อผ้าด้านบนและด้านล่าง
ดูเหมือนจะเตรียมไว้โดยคาดว่าจะต้องเปลี่ยนเมื่อไรก็ได้แม้ว่าเขาจะสุขภาพไม่ดีก็ตาม
ก็ถูกวางไว้อย่างเรียบร้อยในจุดที่เห็นได้ชัดเจนพร้อมกับเสื้อคลุม
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามถึงความจริงเบื้องหลังคำพูดที่ว่า คีเซียร์
รู้ดีว่าร่างกายของเขามีค่าแค่ไหน
“ไปเอาเสื้อตัวในกับกางเกงก่อน
แล้วเสื้อคลุมค่อยตามมา”
ตามคำสั่งของเขา
ยูเดอร์กลับมาที่เตียงโดยถือกางเกงขายาวและเสื้อชั้นในในมือ
โดยมีเสื้อคลุมคลุมแขนของเขา
“จะไม่เป็นไรหรือถ้าข้าไม่ช่วยท่าน?”
เขาถามอย่างเงียบ
ๆ โดยหลับตาลง เสียงหัวเราะเบา ๆ ได้ตอบกลับ
“ไม่เป็นไร
อย่างที่ข้าบอกไปก่อนหน้านี้ ไม่มีสมาชิกราชวงศ์ใดที่สามารถแต่งตัวได้เหมือนข้า
แต่ทำไมเจ้าถึงเบือนหน้าหนีแม้ว่าข้าจะบอกว่าไม่เป็นไรแล้วก็ตาม”
แทนที่จะตอบกลับ
ยูเดอร์เลือกที่จะหันหลังกลับทันที โชคดีที่คีเซียร์ไม่ได้สนทนาอีกต่อไป
จึงเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
“เอาเสื้อคลุมมาให้ข้าเดี๋ยวนี้”
เมื่อได้ยินคำสั่งและหันกลับมา
ยูเดอร์ก็เห็นคีเซียร์เพิ่งติดกระดุมกระดุมเสื้อตัวสุดท้ายของเขา ยูเดอร์ ยกเสื้อคลุมที่เขาพาดไว้บนแขนขึ้น
กางออกเพื่อให้ คีเซียร์ สามารถสอดแขนของเขาเข้าไปตรงๆ ได้ เสื้อผ้าของ คีเซียร์ ให้ความรู้สึกใหญ่อย่างน่าประหลาดใจ
ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความสูงที่มากกว่าปกติของเขา คีเซียร์หันกลับมา
พร้อมรอยยิ้มเบี้ยวเล็กๆ ยกมุมปากขึ้นขณะเลิกคิ้ว
“ถึงแม้ข้าจะบอกว่าไม่เป็นไร
เจ้าก็ยังช่วย ข้าซาบซึ้งมาก”
เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยและหวีผมแบบสบายๆ
ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ ยกเว้นมีสีผิวที่ซีดกว่าปกติเล็กน้อย
"ไปกันเถอะ"
นาธาน
ซัคเกอร์แมน ซึ่งยืนอยู่ใกล้ทางเข้าห้องแต่งตัว
ดูประหลาดใจเมื่อเห็นเจ้านายของเขาแต่งตัวอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม
เขาถอนหายใจอย่างรวดเร็วและเรียกไธยส์ เยอร์แมนที่ยังรออยู่ข้างนอกออกมา
“ผู้บัญชาการ!
ในที่สุดเจ้าก็ตื่นแล้ว ข้ารอมานานแล้ว”
นักเวทเฒ่าไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นได้
จึงร้องอุทานขณะที่เขาวิ่งเข้าไป เมื่อเห็นยูเดอร์อยู่ด้านหลัง คีเซียร์ เขาจึงส่งสายตาแสดงความขอบคุณไปชั่วครู่
"ช่วยฟังเรื่องราวของข้าหน่อยสิ น่าแปลกที่อัลริค ลูกศิษย์ของข้าเมื่อเช้านี้...!"
“ตอนนี้เขาเป็นผู้ปลุกพลังแล้ว
ข้าได้ยินมา”
“ใช่
ถูกต้อง แต่สิ่งสำคัญไม่ใช่ว่า...!”
คีเซียร์ซึ่งมีท่าทางไม่เมินเฉยจึงพานักเวทย์ที่ตื่นเต้นขึ้นไปบนโซฟา
และฟังเรื่องราวของเขาอย่างอดทน พูดตามตรงยูเดอร์ มีปัญหาในการทำความเข้าใจวลีและคำศัพท์ที่ไธยส์ร้องอย่างหายใจไม่ออก
โดยมักจะข้ามจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าคีเซียร์จะเข้าใจทุกอย่าง
"... ดังนั้น หากเราสามารถหาวิธียืนยันทฤษฎีนี้ได้
สิ่งที่เหลือเชื่อก็จะเกิดขึ้น"
“ถ้ามันเกิดขึ้นอย่างที่เจ้าพูดก็จริง”
“คิดเหมือนกันหรือเปล่าคะผู้บัญชาการ!
แล้วการวิจัยในอนาคต...!”
“ก่อนหน้านั้น
ข้ามีเรื่องต้องจัดการ”
ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นของคีเซียร์
ซึ่งยุติการสนทนาด้วยรอยยิ้มไธยส์ เยอร์แมน
ก็ผงะไปชั่วขณะ ความตื่นเต้นในการค้นคว้าของเขาดูจะเย็นลง
“แม้ว่าข้าจะเชื่อมั่นในความสามารถของเจ้าในฐานะนักวิจัยและผู้วิเศษ
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในการจัดการกับเรื่องนี้คือความไว้วางใจและความระมัดระวังซึ่งกันและกัน
ข้าควรจะมอบความไว้วางใจให้กับงานนี้ต่อไปให้กับคนที่โลภและตื่นเต้นเช่นเมื่อวานอาจก้าวไปข้างหน้า
เหตุผลของเขาอาจนำอันตรายมาสู่ทุกคน... ข้าคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“ฝ่าบาท
คือว่า...”
ไธยส์
เยอร์แมน ซึ่งเปลี่ยนที่อยู่ด้วยความเร่งรีบ
ถูกคีเซียร์ยกมือขึ้นอย่างเงียบเชียบ
นักเวทย์เฒ่ารู้สึกถูกบดขยี้ภายใต้การจ้องมองของดยุคหนุ่ม
ราวกับเหยื่อต่อหน้านักล่า และปิดปากของเขา
“…ข้าขอโทษ ทันทีที่ข้าเห็นท่าน ข้าควรจะขอโทษและสัญญาว่าจะไม่เกิดซ้ำอีก
แต่ด้วยความตื่นเต้น ข้าจึงจัดลำดับความสำคัญผิด”
หลังจากที่เขาก้มศีรษะขอโทษด้วยความเคารพ
ในที่สุดเขาก็ดูเหมือนจะหลุดพ้นจากพลังกดขี่ที่กดดันเขาจนหนักใจ
“ข้าหวังว่าจะไม่มีการซ้ำซ้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
เราจะเปลี่ยนสถานที่สำหรับการวิจัยในอนาคตด้วย ต้องเขียนคำสาบานใหม่
และเราอาจต้องใช้กำลังคนเพิ่มเติมสำหรับการวิจัย เป็นที่ยอมรับหรือไม่”
“แน่นอน
เป็นที่ยอมรับ มัน... จะทำให้จิตใจของเราสงบลงด้วย”
"ดีแล้ว"
รอยยิ้มอ่อนโยนแต่คุกคามปรากฏบนดวงตาสีแดงของเขา
“เราจะหารือรายละเอียดในภายหลัง
เจ้าออกไปได้แล้ว”
ไธยส์เยอร์แมนลุกขึ้นทันที
กล่าวคำอำลา และรีบออกจากออฟฟิศ ยูเดอร์มองดูร่างที่กำลังล่าถอยของเขา
ดูราวกับตกตะลึง และรู้สึกโล่งใจที่เขาคงไม่ประมาทเหมือนเมื่อก่อน
“ผู้บัญชาการ
แล้วข้าเองก็จะ…”
“เอ่อ
เจ้าอยู่ที่นี่สักครู่นะ”
คีเซียร์ที่เฝ้าดูประตูอย่างเงียบๆ
จนกระทั่งไธยส์ เยอร์แมนหายตัวไป ในที่สุดก็หายใจออกลึกๆ แล้วเอนหลังบนโซฟา
“นาธาน
เอามันไปพร้อมกับน้ำด้วย”
'…ที่?'
ดูเหมือนจะสังเกตเห็นความงุนงงของเขา
คีเซียร์ก็ลืมตาขึ้นก่อนหน้านี้เล็กน้อย สายตาที่เคร่งครัดเมื่อต้องรับมือกับไธยส์
เยอร์แมนก็อ่อนลงอย่างสิ้นเชิง
“เห็นแล้วเจ้าจะเข้าใจ
สิ่งนี้เพื่อเจ้าโดยเฉพาะ”
"อยู่นี่ครับ"
นาธาน
ซัคเกอร์แมนกลับมาโดยวางแก้วน้ำน้ำแข็งไว้ข้างหน้าคีเซียร์
และกระดาษที่มัดด้วยเชือกไว้ข้างหน้ายูเดอร์ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
ยูเดอร์ก็แก้เชือกและอ่านเนื้อหาที่เขียนทันที
ข้า
ผู้บัญชาการทหารม้า คีเซียร์ ลา ออร์ มอบอำนาจให้ผู้ช่วย ยูเดอร์ ไอร์ในการแต่งตั้งผู้ใต้บังคับบัญชาและพันธมิตรห้าคนอย่างต่อเนื่องภายใต้การบังคับบัญชาของเขา
การนัดหมายจำกัดเฉพาะสมาชิกทหารม้า
และไม่รวมถึงใครก็ตามที่อยู่ในตำแหน่งรองผู้บัญชาการ นอกเหนือจากนี้
ก็ยังขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของ ยูเดอร์ ไอร์
ไม่ว่าเขาจะอ่านกี่ครั้งก็ตามเนื้อหาก็ยังเหมือนเดิม
เป็นคำสั่งให้อำนาจเขาในการมีเพื่อนร่วมงานและผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อช่วยเหลือเขาในการทำงานของเขาภายใต้
คีเซียร์
“ผู้บัญชาการ
นี่คือ…”
“ข้าไม่ได้บอกว่า
ข้าจะให้รางวัลเจ้าถ้าเจ้าพักผ่อนได้ดีเป็นเวลาสามวันเหรอ? แม้ว่าจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
แต่ข้าคิดว่าข้าควรจะให้ตอนนี้เพื่อเป็นการยกย่อง”
เขาสัญญาว่าจะให้รางวัล
แต่ยูเดอร์ไม่เคยคาดหวังว่ามันจะเป็นอะไรแบบนี้ ขณะที่ยูเดอร์จ้องมองอย่างว่างเปล่าด้วยความประหลาดใจ
โดยไม่แน่ใจในความตั้งใจ คีเซียร์หัวเราะเบา ๆ และโบกมือของเขา
“เจ้ามักจะมุ่งมั่นที่จะก้าวไปไกลกว่าสิ่งที่เจ้าได้รับคำสั่ง
หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง ข้าตัดสินใจว่ามันจะดีกว่าถ้าเจ้าให้มือพิเศษแก่เจ้าเพื่อช่วยเหลือเจ้า”
“ข้าสบายดีถ้าไม่มีอำนาจเช่นนี้”
การคัดค้านของเขาถูกลบล้างทันที
“เจ้าไม่จำเป็นต้องตัดสินใจทันที
แค่ยอมรับมันตอนนี้ นอกจากนี้ ยังมีรางวัลอีกอย่างหนึ่งอีกด้วย”
"ครับ?"
“เจ้าจะพบเมื่อเจ้ากลับมาจากแผนกการแพทย์ที่ห้องของเจ้า”
“เจ้าคงจะชอบอันนั้นมากกว่า”
คีเซียร์พึมพำ พร้อมรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้าของเขา เมื่อเห็นสิ่งนี้ ความรู้สึกแปลก
ๆ ก็ไม่สบายใจเกิดขึ้นภายใน ยูเดอร์