[นิยายวาย-แปลไทย] Turning บทที่ 12

 

Turning บทที่ 12

ในที่สุด สมาชิกของกองทหารม้าทั้งหมดก็ได้รับมอบหมายหน่วยย่อยของตน

ผู้บัญชาการ คีเซียร์ ลา ออร์ ได้ประกาศระยะเวลาพักผ่อนหนึ่งเดือน ซึ่งในระหว่างนี้สมาชิกจะได้ใช้ชีวิตของตน นอกจากนี้เขายังประกาศว่าการปฏิบัติต่อสมาชิกทหารม้าจะเทียบเท่ากับอัศวินหลวง นอกจากนี้ ผู้ที่ไม่มีนามสกุลจะได้รับในไม่ช้า ซึ่งเป็นคำประกาศที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ

ตอนนี้สมาชิกทหารม้าเป็นของพระราชวังอิมพีเรียลโดยตรง และพวกเขาได้รับเงินเดือนเทียบเท่ากับเงินเดือนของข้าราชการชั้นสาม พวกเขาได้รับสิทธิที่จะอาศัยอยู่ที่ใดก็ได้ภายในจักรวรรดิออร์ และสามารถใช้สถานที่ที่รัฐดำเนินการโดยไม่ต้องจ่ายค่าธรรมเนียม

หากพวกเขาถูกกล่าวหาว่าก่ออาชญากรรม การลงโทษจะถูกตัดสินและจัดการโดยผู้บัญชาการทหารม้าและจักรพรรดิ แทนที่จะเป็นเจ้าเมือง โดยพื้นฐานแล้ว สิ่งนี้ทำให้พวกเขาได้รับอิสระภาพแบบเดียวกับที่อัศวินจักรวรรดิครอบครอง

ส่งผลให้ที่พักของพวกเขาเปลี่ยนไปด้วย ผู้ที่มีบ้านในเมืองหลวงสามารถเดินทางออกจากบ้านแทนที่จะอยู่ในค่ายทหารได้ สมาชิกที่เลือกอยู่ในค่ายทหารแต่ละคนจะได้รับห้องของตนเอง แม้ว่าจะมีข้อจำกัดว่าพวกเขาสามารถอยู่ในค่ายทหารได้นานถึงห้าปีเท่านั้น ไม่รวมผู้บังคับบัญชา แต่นี่ก็เพียงพอแล้วสำหรับผู้ที่ยังไม่มีความมั่งคั่งเพียงพอที่จะซื้อบ้านในเมืองหลวง

“มันเหลือเชื่อมาก เราได้รับการปฏิบัติเหมือนกับอัศวินจริงๆ แน่นอนว่าพวกเขาแต่ละคนจะได้รับคนรับใช้เมื่อได้รับมอบหมายห้อง แต่เราไม่ต้องการมากขนาดนั้น” สมาชิกคนหนึ่งกล่าว

“ใช่แล้ว เราทุกคนสามารถแต่งตัวได้ด้วยตัวเอง” อีกคนกล่าวเสริม

เสียงหัวเราะดังขึ้นในหมู่สมาชิกทหารม้าที่มารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารหลังจากการประกาศที่น่าตกตะลึงในตอนเช้า

ใบหน้าของทุกคนสดใสเต็มไปด้วยความหวัง ท่ามกลางใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเหล่านั้น ยูเดอร์ก็จุ่มขนมปังของเขาลงในสตูว์และเคี้ยวอย่างเงียบๆ

“ยูเดอร์ได้ยินไหม? พวกเราจะได้หยุดพักผ่อน 30 วันเหมือนกับพวกอัศวินด้วย หากลูกหลานของเราเป็นผู้ตื่นรู้ เราก็สามารถส่งต่อค่าตอบแทนนี้ให้พวกเขาได้ด้วย” คาเคนพูดพร้อมยิ้ม

“เมื่อเราแจ้งข่าวนี้กับบ้านเกิด ทุกคนจะต้องดีใจแน่ วันที่ถูกดูหมิ่นว่าไม่มีที่ดินเป็นมรดกก็จะสิ้นสุดลงในที่สุด” คาเคนกล่าวต่อ

"…ใช่"

“โอ้ เจ้าไม่ต้องแจ้งครอบครัวที่บ้านเกิดด้วยเหรอ?”

"ข้าอยู่คนเดียว"

จากคำพูดของยูเดอร์ คาเคนก็เบิกตากว้าง และขอโทษอย่างรวดเร็ว ราวกับสุนัขหูตก

“เข้าใจแล้ว ขอโทษนะ ข้าแค่คิดว่าเจ้ามีครอบครัวที่บ้านเกิดเพราะสิ่งที่แคนนาพูดเมื่อเธออ่านสร้อยข้อมือของเจ้า”

'สร้อยข้อมือของข้า? …อา'

ยูเดอร์นึกถึงวันที่เขาไปลงทะเบียนทดสอบทหารม้า เขาได้พบกับแคนนาเป็นครั้งแรกในวันนั้น และเพื่อทดสอบความสามารถของเธอ เขาได้ยื่นสร้อยข้อมือจากกระเป๋าของเขาให้เธอเพื่ออ่านหนังสือ

สร้อยข้อมือที่ทำจากหินขนาดเล็กแกะสลัก และร้อยด้วยด้ายเป็นของที่ระลึกชิ้นเดียวที่เขาได้รับจากปู่ของเขา มันเป็นของขวัญชิ้นเดียวที่ปู่ของเขาทำเพื่อหลานชาย ซึ่งจะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังก่อนที่เขาจะจากไป

แม้ว่าตอนนี้สร้อยข้อมือจะเก่าเกินไปและเปราะบางที่จะสวมใส่ แต่กลัวว่ามันจะพัง ยูเดอร์จึงเก็บมันไว้ในกระเป๋าของเขาเนื่องจากเขายังไม่ได้ปักหลักอยู่ในเมืองหลวง

หลังจากที่ได้เป็นผู้บัญชาการ ยูเดอร์แทบไม่ได้ใส่ใจกับสร้อยข้อมือเลย เมื่อย้อนกลับมาและพบว่ามันอยู่ในกระเป๋า เขาก็รู้สึกไม่คุ้นเคยอย่างแปลกประหลาด

"อืม"

ยูเดอร์ตอบคาเคนสั้นๆ และนึกถึงกระท่อมเก่าบนภูเขาในบ้านเกิดของเขา เขาไม่ได้จัดบ้านให้เรียบร้อยก่อนออกเดินทาง เผื่อว่าเขาไม่ผ่านการทดสอบของทหารม้า ดังนั้นเขาจึงคิดว่าควรไปเยี่ยมและดูแลบ้านถ้าเขามีวันหยุด

“ยูเดอร์! ลองมาที่บ้านของข้าในช่วงวันหยุดของเจ้าไหม? ข้าบอกพ่อแม่และพี่น้องเกี่ยวกับเจ้าทางจดหมายแล้วพวกเขาก็อยากรู้มาก ภาคใต้มีอาหารอร่อยและกิจกรรมสนุก ๆ มากมาย"

“แล้วเราล่ะคาเคน?”

สมาชิกอีกสองสามคนที่กำลังรับประทานอาหารอยู่ใกล้ๆ ถามด้วยน้ำเสียงกึ่งล้อเล่น

“เราไม่ใช่สหายเจ้าเหรอ?”

“แน่นอนอยู่แล้ว แต่ข้าอยากพายูเดอร์ไปก่อน แล้วครั้งหน้าพวกเจ้าก็มาได้ แต่รอบพวกเจ้าไม่จำเป็นต้องไปเยี่ยมบ้านก่อนเหรอ?”

'เขาทำเหมือนว่าข้าตกลงไปเที่ยวพักผ่อนแล้ว'

แม้ว่าทัศนคติที่ไร้ยางอายของคาเคนจะดูไม่ดีนักเล็กน้อย แต่ยูเดอร์ก็ไม่ได้พูดอะไร ชายหนุ่มรูปหล่อผมสีแดงสดราวกับดอกกุหลาบไม่เคยพยายามจะจากไปข้างยูเดอร์

ยูเดอร์ไม่รู้ว่าคาเคนชอบอะไรในตัวเขามากขนาดนี้ แต่แม้หลังจากที่พวกเขาได้รับมอบหมายให้แยกห้องแล้ว คาเคนก็มาเยี่ยมเขาทุกวัน และกระตุ้นให้เขาไปเที่ยวด้วยกัน ยูเดอร์ต้องไล่เขาออกไปหลายครั้ง

ต้องขอบคุณความพากเพียรของคาเคน ทัศนคติของสมาชิกคนอื่นๆ ที่ปฏิบัติต่อยูเดอร์อย่างรุนแรงจึงเริ่มเปลี่ยนไป ยูเดอร์รู้สึกประหลาดใจอย่างมากกับความจริงที่ว่าเขาได้รับการยอมรับในหมู่สมาชิกในระดับนี้เนื่องจากมีแคนนาและคาเคนอยู่ด้วยเท่านั้น

“ยูเดอร์ เจ้าจะได้นามสกุลเหมือนกัน ข้าอิจฉาที่เจ้าจะได้รับนามสกุลจากจักรพรรดิ์ ข้าก็อยากได้เหมือนกัน”

“อย่าพูดแบบนั้นที่อื่นนะ”

ขณะที่ยูเดอร์ขมวดคิ้วและบ่น คาเคนก็รีบยกมือขึ้น

“ข้าไม่ได้หมายความว่าข้าจะอิจฉาคนธรรมดาสามัญหรืออะไรแบบนั้น มันเป็นเพียงโอกาสที่น่าอัศจรรย์ มีเพียงไม่กี่คนในประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิที่ได้รับตำแหน่งและชื่อที่ฝ่าบาทพระราชทาน  ข้าแค่อิจฉาที่มีโอกาสบันทึกไว้ที่นั่น”

ชื่อและนามสกุลที่จักรพรรดิมอบให้เป็นของขวัญพิเศษที่มอบให้เฉพาะกับผู้ที่มีภารกิจสำคัญเท่านั้น อย่างไรก็ตาม สำหรับยูเดอร์ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างเหลือเชื่อในการได้รับทั้งสองสิ่งนี้ พวกมันไม่ได้มีความหมายมากนัก

“ถึงจะได้รับมัน... มันก็คงไม่ได้ดีขนาดนั้น”

“บางครั้งเจ้าพูดราวกับว่าเจ้ารู้ทุกอย่าง การได้รับนามสกุลจะเปลี่ยนสถานะของเจ้าโดยสิ้นเชิง แน่นอนว่ามันเป็นสิ่งที่ดีเพราะคนธรรมดาสามัญจะเป็นอิสระจากภาระผูกพันในการจ่ายภาษีแรงงาน”

เขาพูดถูก แต่จะมีอะไรที่ดีอย่างไม่มีเงื่อนไขในโลกนี้บ้างไหม? บรรดาผู้ดำรงตำแหน่งต่างๆ จะได้รับหน้าที่และความรับผิดชอบใหม่ๆ เฉพาะตัว

สมาชิกทหารม้าที่จะได้รับหลายสิ่งหลายอย่างเนื่องจากพลังของพวกเขา จะต้องทำสงครามอีกนับไม่ถ้วนจากนี้ไป

'นอกจากนี้ นามสกุลที่จะได้รับก็แทบจะไม่ใช่นามสกุลเลย'

ยูเดอร์ทานอาหารเสร็จและลุกขึ้นจากที่นั่งโดยไม่สนใจคาเคนที่ดูเหมือนจะพร้อมที่จะท่องเรื่องดีๆ เป็นร้อยเรื่องจากการได้รับนามสกุล

"ข้าไปก่อนนะ"

“ยูเดอร์ ไปด้วยกันเถอะ”

คาเคนวางสตูว์ที่ยังทำไม่เสร็จลงแล้วลุกขึ้น

“กินข้าวให้เสร็จก่อนดีกว่าไหม?”

“ยังไงซะเราก็จะไปสนามฝึกดาบอยู่แล้ว ถ้ากินมากเกินไป ก็จะรู้สึกอยากอ้วกเอาได้”

คาเคนก้มศีรษะลงและแสร้งทำเป็นอาเจียนอย่างสนุกสนาน

สายเวทย์เป็นกลุ่มที่ส่วนใหญ่ประกอบด้วย บุคคลที่สามารถใช้พลังคล้ายเวทมนตร์ได้ ใช้เวลาส่วนใหญ่ในการฝึกฝนเพื่อปรับปรุงเจ้าลักษณะส่วนบุคคล และพัฒนาความสามารถที่แม่นยำและทรงพลังมากขึ้น

เป็นผลให้พวกเขาแทบจะไม่จำเป็นต้องรวบรวมและฝึกฝนร่วมกัน แต่สายกำลังและสายเวทย์ มักจะมีสมาชิกจำนวนมากที่มีความสามารถคล้ายกัน ส่วนใหญ่อยู่ในประเภทของการเสริมประสิทธิภาพทางกายภาพหรือเป็นเลิศในการใช้อาวุธต่างๆ พวกเขาต้องเรียนรู้เทคนิคต่างๆ ในการใช้อาวุธที่แตกต่างกัน และวิธีปกป้องผู้อื่นในขณะที่ควบคุมการหายใจ

ในบรรดาเทคนิคการใช้อาวุธทั้งหมด ดาบคือสิ่งที่ คีเซียร์ ลา ออร์ ระบุให้สายกำลังและสายเวทย์ เรียนรู้ไว้มากที่สุด ยูเดอร์คิดว่าเขาสามารถเดาเจตนาเบื้องหลังเรื่องนี้ได้

นักดาบได้รับการปฏิบัติอย่างเหนือชั้นกว่าผู้ที่ถืออาวุธอื่นๆ แม้ว่านักดาบที่สร้างชื่อให้กับตัวเองในประวัติศาสตร์นั้นค่อนข้างจะธรรมดา แต่บางทีก็ไม่เป็นเช่นนั้น

การใช้ดาบเป็นศิลปะการต่อสู้ของขุนนางมาแต่โบราณ และอาวุธที่พบได้บ่อยที่สุดคือดาบ ความง่ายในการเข้าถึงดาบ ส่งผลให้ผู้คนจำนวนมากเรียนรู้และชื่นชมมัน ซึ่งเพิ่มโอกาสที่ปรมาจารย์ดาบจะเกิดขึ้นตามสัดส่วน

เมื่อผู้คนนึกถึงนักดาบ พวกเขาจะจินตนาการถึงนายพลระดับสูงหรือผู้บัญชาการอัศวินที่รับผิดชอบอำนาจทางทหารของประเทศของตน คุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของปรมาจารย์ดาบคือความสามารถในการใช้ออร่าได้อย่างอิสระ ซึ่งพวกมันแทรกซึมเข้าไปในดาบและปล่อยออกมา

สมาชิกทหารม้าหลายคนที่เข้ามาในสายกำลังและสายเวทย์ สามารถบรรลุความสำเร็จนี้ได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ แม้ว่าทักษะดาบและความเชี่ยวชาญของพวกเขาจะต่ำกว่าปรมาจารย์ดาบที่แท้จริง แต่ความเข้มข้นของออร่าที่พวกเขาสร้างได้ก็ไม่ได้ด้อยกว่า

คีเซียร์ ลา ออร์ ตั้งใจที่จะยกระดับสถานะของทหารม้าและเพิ่มความแข็งแกร่งผ่านความสามารถนี้

“ถึงกระนั้น ข้าก็ยังสงสัยว่าผู้บัญชาการกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเขากำหนดให้สนามฝึกใหม่คือสนามฝึกหมายเลข 1 ข้าได้ยินมาว่ามีเพียงเจ้าหน้าที่ระดับสูงเท่านั้นที่ใช้สถานที่นั้นได้”

เมื่อสมาชิกทหารม้าเข้าไปในบริเวณที่อัศวินจักรวรรดิใช้ บรรยากาศรอบตัวพวกเขาก็เริ่มตึงเครียด หมายความว่าคนรอบข้างไม่พอใจกับการมาถึงของพวกเขา

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา สมาชิกทหารม้าได้รับการฝึกฝนที่สนามฝึกมือใหม่ ซึ่งตั้งอยู่ที่มุมหนึ่งของสถานที่ ถึงอย่างนั้นเหล่าอัศวินของจักรวรรดิที่จากไปก็ยังแสดงอาการไม่พอใจอย่างเปิดเผย

ตอนนี้พวกเขาได้รับแจ้งว่าใช้สนามฝึกหมายเลข 1 ซึ่งเปรียบเสมือนความภาคภูมิใจของอัศวิน น่าแปลกใจที่ คีเซียร์ สามารถผลักดันสิ่งนี้ขึ้นได้

'บางทีเขาอาจจะใช้คำสั่งของจักรพรรดิที่ลงนามโดยองค์จักรพรรดิเอง'

ยูเดอร์จงใจไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ในระหว่างการฝึกขั้นพื้นฐานในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา แม้จะไม่ได้ทุ่มเทอย่างเต็มที่ แต่ความสามารถของเขาก็ยังเกินกว่าระดับของสมาชิกทั่วไป

แต่เขามักจะฝึกฝนให้คุ้นเคยกับการไหลเวียนของพลังงานรอบๆ ร่างกายของเขาตามความทรงจำในอดีตของเขา และดึงมันเข้าสู่ร่างกายของเขาตลอดเวลา

นักเวทย์และอัศวินแบบดั้งเดิมที่ใช้มานาธรรมดาจะสะสมพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ในธรรมชาติภายในร่างกายของพวกเขาเป็นเวลานาน และสามารถใช้ได้เฉพาะปริมาณที่พวกเขาเก็บไว้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ตื่นขึ้นมาด้วยมานาใหม่นั้นแตกต่างออกไป

ด้วยพลังของศิลาสีชาด พวกเขาสามารถใช้พลังงานที่ไม่คุ้นเคยได้อย่างอิสระ โดยไม่จำเป็นต้องกักเก็บมันไว้ในร่างกาย เพียงแค่ใช้ทักษะและการฝึกฝน

นั่นหมายความว่าสิ่งสำคัญกว่าคือใครสามารถดึงและใช้พลังงานในปริมาณที่มากขึ้นได้อย่างเสถียรในทันที และมีความคุ้นเคยในการใช้และประยุกต์กับความสามารถของตนเองอย่างไร

อย่างไรก็ตาม การปรับตัวและการฝึกฝนก็จำเป็นสำหรับเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นจึงเป็นประโยชน์ที่จะใช้เวลาสองสามชั่วโมงทุกวันเพื่อนั่งสมาธิเพื่อทำความคุ้นเคยกับพลังงาน คงจะใช้เวลาประมาณสามปีนับจากนี้ก่อนที่ข้อเท็จจริงนี้จะถูกเปิดเผย แต่ก็ไม่เสียหายที่จะเริ่มตั้งแต่เนิ่นๆ

คาเคนดูเหมือนจะเข้าใจผิดว่ายูเดอร์นั่งสมาธิทุกเช้า เป็นผู้ติดตามผู้ศรัทธาของเทพแห่งดวงอาทิตย์ แต่ยูเดอร์รู้สึกว่ามันลำบากเกินไปที่จะแก้ไข เขาปล่อยให้เข้าใจผิดไปแบบนั้น

 

สารบัญ