(สปอย์) เพชรยอดคทา เล่ม2 (เล่มจบ)
จั๋วฉิง (นางเอก/ชิงหลิง/แพทย์นิติเวช/ลูกสาวคตนโตตระกูลชิง) เดินเข้ามาเจอ โหวซี่หวู่ (น้องสาวพระเอก)กำลังเรียนพิณกับคุณชายผู้งดงาม ซูมู่เฟิง(อาจารย์พิณ) นางเอกหยอกเย้าโหวซี่หวู่สักพักก่อนที่เยี่ยนหยูเซียน (องค์หญิง)จะเดินเข้ามา
หญิงสาว3คนหยั่งเชิงกันเล็กน้อยก่อนซูมู่เฟิงจะเปลี่ยนบรรยากาศด้วยการเล่นเพลง เมื่อหมดเวลาสอนเขาก็ขอตัวจากไป
ตกกลางคืนคู่พระนางที่อยู่ด้วยกันก็กำลังสวีตหวานกันอยู่ในห้อง แต่แล้วนางกำนันขององค์หญิงก็วิ่งเข้ามาร้องไห้อยู่หน้าประตู องค์หญิงฝันร้ายหนักต้องการให้คนไปดู พระเอกจึงหัวเสียอย่างหนักที่โดนขัดจังหวะ ก่อนจะไปหาเยี่ยนหยูเซียน (องค์หญิง)พร้อมหมอหลวง องค์หญิงเห็นรอยรักที่คอของพระเอกก็ตัดรอนอย่างมาก ปลดเสื้อผ้าคิดจะเปลี่ยนข้าวสารเป็นข้าวสุก พระเอกไม่คิดว่าเรื่องราวจะเกินขนาดนี้
พระเอกคิดว่าการเว้นระยะแบบขุนนางข้ารับใช่จะพอให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่เมื่อกลายเป็นแบบนี้ ครั้งนี้เขาจึงตัดใยให้ขาดพูดออกมาชัดเจนว่าเขามองอีกฝ่ายเป็นน้องสาวเท่านั้น จากนั้นก็เดินจากมา เช้าวันรุ่งขึ้นองค์หญิงพาคนของตัวเองกลับวัง
ไทเฮาทิศประจิม(แม่ฮ่องเต้และองค์หญิง)เห็นองค์หญิงกลับมาพร้อมใจแตกสลาย นางจึงวางแผนจัดฉากฆ่านางเอก
ต่อมาในวังจัดงานเลี้ยง นางเอกโดนเรียกตัวเข้าวังพร้อมโหวซี่หวู่ (น้องสาวพระเอก) ซึ่งครั้งนี้ผู้จัดงานคือไทเฮาทิศบูรพา (อาของพระเอก) เมื่อไปถึงนางเอกก็โดนข่มแลหาเรื่องจากที่ลับ เช่นในอดีตร่างนี้เคยเป็นสาวงานที่วาดภาพยอดเยี่ยม แต่คุณหมอสาวอย่างเธอไม่ใช่ การโดนเชิญไปโชว์ฝีมือวาดภาพก็เหมือนให้อออกไปทำตัวขายหน้านั้นเอง
แต่ชิงเฟิง (น้องสาวชิงหลิง) ก็เข้ามาช่วยกู้หน้าทำให้เธอรอดไปได้ในการแสดงความสามารถ
แต่แล้วขณะที่งานเลี้ยงดำเนินต่อไปก็เกิดเรื่องขึ้น ท่าน้ำชมวิวที่ทำจากไม้จุดที่นางเอกยืนอยู่พังลงไปพร้อมทั้งยังมีขันทีนักฆ่าพยายามกดให้เธอจมน้ำ หลังตะเกียดตะกายจนหมดแรง เธอก็หมดสติลง
โหลวซี่เหยียน (พระเอก/อัครเสนาบดี)และเยี่ยนหงเทียน (ฮ่องเต้)จบจากประชุมเช้ากำลังเดินอยู่ในสวนก็ได้ยินเสียงดังวุ่นวายจากทะเลสาบ เมื่อพวกเขาไปถึงก็เห็นบุตรสาวขุนนาง สนมและไทเฮา และข้าราชบริพานยืนนิ่ง ส่วนชิงเฟิง (น้องสาวนางเอก/สนม)กำลังดิ้นรนหมายจะลงไปช่วยพี่สาว
ทันทีที่พระเอกรู้ว่านางเอกจมน้ำ เขาก็รีบลงน้ำพร้อมโม่ไป๋(องค์รักษ์) ทันที หลังช่วยนางเอกจากขันทีไว้ได้ และมีหลักฐานว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างจงใจ เขาก็งัดข้อกับไทเฮาบูรพา(อาของพระเอก) และขออำนาจสอบสวนเรื่องราวนี้อย่างเปิดเผยจากฮ่องเต้ แม้ไทเฮาทิศประจิม(ผู้บ่งการ/แม่ฮ่องเต้)จะแย่งว่านี้เป็นเรื่องของฝ่ายใน แต่พระเอกได้โยงว่าที่เกิดเหตุมีบุตรสาวขุนนางมากมาย อาจเป็นการปองร้ายกลุ่ม ต้องให้กรมอาญาเป็นคนสอบสวน ก่อนจะพานางเองและน้องสาวจากไป
เหตุการ์ณนี้ไทเฮาบูรพา(อาของพระเอก)ไม่พอใจอย่างมาก แม้นางไม่ได้เป็นคนวางแผนฆ่า แต่ก็ไม่ได้สั่งให้องค์รักษ์ช่วยเหลือตอนจมน้ำ เพราะไม่พอใจที่นางเอกทำให้หลานของตนเองเปลี่ยนไป ทำให้เขากลายเป็นคนหลงผู้หญิง ตัดสินใจแต่งของบรรณาการต่าง ทิ้งตัวเลือกอื่นที่ส่งเสริมออำนาจของอัครเสนาบดี
ครั้งนี้โหลวซี่เหยียน (พระเอก/อัครเสนาบดี) เพื่อช่วยผู้หญิงคนหนึ่ง ถึงกับหักหน้านางต่อหน้าคนมากมาย ทำให้ไทเฮาบูรพาไม่พอใจยิ่งขึ้น
หลังจากที่นางเอกรักษาตัวอยู่ก็เกิดคดีขึ้น
มีบุตรสาวขุนนางจำนวนมากถูกควักหัวใจตาย
โหวซี่หวู่ (น้องสาวพระเอก)เองก็ตกอยู่ในอันตรายดีที่จิ่งซา (พ่อบ้าน)เข้ามาช่วยไว้ทัน น่าเสียดายที่จับตัวคนร้ายสวมหน้ากากไว้ไม่ได้ นางเอกได้เสนอให้กู้อวิ๋น (ชิงโม่/สารวัตร) มาทำคดีนี้และไปตรวจศพเองโดยคร่าวก่อน
ระหว่างที่กู้อวิ๋นที่ไปทำคดีจับโจรป่า คู่พระนางก็ไปเลือกอาหารในงานแต่ง เลือกเครื่องประดับคู่ ใช่เวลาอยู่ด้วยกันอย่างหวานชื่น
กู้อวิ๋น (ชิงโม่/สารวัตร)กลับมาจากการปราบโจรพร้อมซู่หลิง (แม่ทัพใหญ่) วันที่เธอกลับมาเกิดคดีใหม่ขึ้นพอดีทำให้พวกเธอได้ไปดูสถานที่เกิดเหตุและศพ หลังจากที่นางเอกกลับมาจวนอัครเสนาบดีเธอก็พบว่าไป๋ยี่(องค์ชายเจ็ดจากกแคว้นเลี่ยวเยว่)ที่มาร่วมงานสมโภทมาพำนักชั่วคราวที่จวนของเธอ
จั๋วฉิง (นางเอง/นิติเวช)กับกู้อวิ๋น (ชิงโม่/สารวัตร)วิ่งวุ่นสืบคดีอยู่พักใหญ่จนจับคนร้ายตัวจริงได้ในที่สุด แต่สิ่งที่เธอเสียดายก็คือ คนร้ายที่ป่วยเป็นโรคหลายบุคลิคนั้นหากอยู่ในปัจจุบันเขาจะได้รับโทษแบบหนึ่งเพราะถือเป็นผู้ป่วย แต่ในยุคสมัยนี้พวกเธอทำอะไรไม่ได้นอกจากมองส่งเขาผู้ที่มีความผิดครึ่งเดียวไปตาย และคดีก็จบลงไปทั้งแบบนี้
งานแต่งงานที่รอคอยมาถึง กลับกลายเป็นการส่งเจ้าบ่าวเข้าคุกแทน
สืบเนื่อองจากคดีทองคำที่จั๋วฉิง (นางเอง/นิติเวช) เคยตามสืบและโจรป่าที่กู้อวิ๋น (ชิงโม่/สารวัตร)เคยปราบปราม ใส่ร้ายว่าพ่อลูกตระโหลวเป็นคนวางแผน ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นการวางแผนของไทเฮาทิศประจิม(แม่ฮ่องเต้)
โดยที่ไป๋ยี่(องค์ชายแคว้นเลี่ยวเยว่)คอยปั่นหัวนางเอกให้แตกคอกับคนอื่นๆ เขาหวังว่าเรื่องนี้จะเป็นส้มหล่น แคว้นฉงเยว่เสียอัครเสนาบดีก็เหมือนเสียแขนขวา แคว้นของตนจะได้ขึ้นเป็นใหญ่แทน
ผู้ที่มาประกาศราชโองการคือ ซู่หลิง (แม่ทัพใหญ่)และตันยี่หลัน (เจ้ากรมอาญา) พวกเขาเองก็ไม่ได้เต็มใจนัก แต่คำสั่งนายเหนือหัว สุดท้ายก็ต้องมาล้มงานแต่งผู้อื่น ตันยี่หลันนั้นติดหนีน้ำใจนางเอกอยู่มาก เพราะเธอคอมมาช่วยเหลือในคดีต่างๆ โดยเฉพาะคดีล่าสุดที่ฆตกรรมต่อเนื่องควักหัวใจ หากไม่ได้เธอช่วยไขคดีปานนี้เขาคงถูกถอดยศและเข้าคุกไปแล้ว เพราะแบบนั้นเขาจึงตั้งใจมาหยุดช่วงเวลาสุดท้าย
โทษกบฏนั้นประหาร7ชั้วโคตร แต่หากไม่แต่งงานก็พอรอดไปได้
แต่นางเอกก็ขอทำพีธีไหว้ฟ้าดินให้จบ เธอประกาศ “ไม่ว่าจะเป็นอัครเสนาบดีหรือนักโทษต่ำต้อยในคุก เธอจะเป็นภรรยาของเขาไม่เปลี่ยนแปลง”
หลังจบพิธี โหลวซี่เหยียน (พระเอก/อัครเสนาบดี)ขอให้เธอรอ จากนั้นเขาก็ตามซู่หลิงและตันยี่หลันไป
หลังจากนนี้เป็นศึกชิงไหวชิงพริบของนางเอก ไทเฮาทิศประจิม(แม่ฮ่องเต้) และไป๋ยี่(องค์ชายแคว้นเลี่ยวเยว่) โดยฝ่ายนางเอกมีเพื่อนสนิทกู้อวิ๋น (ชิงโม่/สารวัตร)และชิงเฟิง (น้องสาวนางเอก/สนม)ที่ค่อยร่วมมือและช่วยเหลือ
ไทเฮาทิศประจิมสร้างหลักฐานปลอมที่โหลวซี่เหยียนติดต่อพวกโจได้ เธอก็สร้างหลักฐานปลอมว่าไทเฮาทิศประจิมติดต่อไป๋ยี่เป็นการส่วนตัวบ้าง ยัดข้อหาขายชาติไปเลย ซึ่งความจริงแล้วไทเฮาไม่เคยติดต่อองค์ชาย แต่เรื่องใส่ร้ายเป็นเรื่องจริง ไทเฮาน้ำท่วมปากไม่สามารถเอาเรื่องจริงออกมาพูดได้
ความจริงในลวงนี้ก็มากพอที่จะช่วยเหลือโหลวซี่เหยียนให้พ้นข้อกล่าวหา
เพราะไทเฮาไม่ยอมรับ ปัดไปว่ามันเป็นหลักฐานปลอม ดังนั้นด้วยเหตุผลเดียวกันหลักฐานปลอมที่นางยัดใส่พ่อลูกโหลวก็ต้องไร้ผลและโดนปล่อยตัวออกจากคุก
ในที่สุดก็จบเรื่อองราว คนทั้งหมดได้กลับบ้านอย่างมีความสุข
ยกเว้นไทเฮาทิศประจิม
ในอดีตแม้นางจะให้กำเนิดฮ่องเต้ แต่ไม่ได้เลี้ยงดูมาเองกับมือ ดังนั้นจึงให้ท้ายลูกชายคนรอง หมายจะพลักดันลูกที่ตนเลี้ยงให้ก่อกบฏแย่งบัลลังพี่ชาย สุดท้ายครานั้นก็จบด้วยการที่เธอเสียลูกชายที่รักที่สุดไป หลังจากนั้นมาฮ่องเต้ก็หลับตาข้างหนึ่งให้ไทเฮาทิศประจิมแม่ของตนมาตลอด
(ฮ่องเต้ถูกยกให้ไทเฮาทิศบูรพา อาของพระเอกเลี้ยง พวกเขาจึงสนิทกันเหมือนพี่น้อง)
แต่ครั้งนี้ฮ่องเต้ยอมไม่ได้แล้ว สุดท้ายเขาจึงสั่งให้ไทเฮาไปเฝ้าสุสานหลวงละทางโลก(เนรเทศ)
ตอนจบคู่พระนางจัดงานแต่งขึ้นอีกครั้ง เชิญแต่คนสนิทเป็นบทผ่อนคลายเฮฮา มีNCสุดดท้ายส่งท้าย!