“ถอดเสื้อกับกางเกงออก"
คําพูดนี้มันหมายความว่าอย่างไร เด็กน้อยวัย 10 ขวบอย่าง นัตสึโนะเองไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกหรือรังเกียจแต่อย่างใด นัตสึโนะถอดเสื้อและกางเกงออกตามคําสั่ง แล้วยืนอายต่อหน้าเขา ชายหนุ่ม นิ่งมองนัตสึโนะในสภาพนั้นพักหนึ่ง ความเงียบเริ่มเข้ามาภายในห้อง มีเพียงเสียงอันแผ่วเบาของนาฬิกาที่แขวนอยู่ข้างผนังที่ยังดังอยู่
ยิ่งตื่นเต้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทําให้หายใจไม่ออก ร่างกายเปลือยเปล่า เมื่อถูกมองด้วยสายตาที่เร่าร้อนดั่งไฟเผา ก็สั่นเทาอย่างไม่รู้สาเหตุ ภายในร่างกายนั้นเริ่มเร่าร้อนขึ้นมา
“คุณอา..."
นัตสึโนะพูดออกมาอย่างแผ่วเบาราวกับเสียงหายใจ เพียงแค่ชายหนุ่ม เริ่มขยับตัวเข้าใกล้
“เก็บเป็นความลับอย่าให้แม่รู้นะ"
นัตสึโนะพยักหน้ารับคํา แล้วชายหนุ่มก็จูบและโอบกอดนัตสึโนะ อย่างแผ่วเบา สัมผัสเร่าร้อนประทับลงบนริมฝีปากบางแทรกผ่านเรียวฟัน เข้าไปข้างใน แม้จะทําให้รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่แต่อย่างใด ยิ่งไปกว่านั้นขณะที่ถูกสัมผัส สติเหมือนถูกดึงให้ล่องลอยไป
นี่เป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม
แม้จะยังเด็กแต่เรื่องแบบนี้ก็สามารถรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณ นัตสึโนะ หัวใจเต้นรัวกับการลักลอบทําเรื่องที่เป็นความลับ
"ร่างกายของนัตสึโนะนุ่มลื่นจังเลยนะ...” มือใหญ่ลูบโลมไปทั่วร่างกาย จนร่างบางสั่นเทา
เมื่อมองผ่านไหล่ของชายหนุ่มไปนอกหน้าต่างนั้นเต็มไปด้วยแสงสว่างและสีเขียวของฤดูใบไม้ผลิ เพียงแค่กําแพงกั้นเท่านั้นเอง แต่ทําไม ที่ตรงนี้กับข้างนอกโลกมันถึงได้ต่างกันอย่างนี้
“อ๊ะ อื้อ...”
เสียงของความรู้สึกจากสัมผัสแรกแผ่วออกจากปากของนัตสึโนะ และนั่นคือครั้งแรก ที่ทําเรื่องลับๆ กับผู้ชายในห้องขนาดหกเสื้อ
* ****************************** *
เสื้อผ้าถูกถอดกระจัดกระจายตามพื้นห้อง นัตสึโนะกอดแผ่นหลังของมัตสึอุระคนรักสมัยมหาวิทยาลัยเอาไว้ พร้อม หลับตารับสัมผัสหยอกเย้าจากเขา มือซุกซนค่อยๆ เคลื่อนไปในส่วนลึก ของร่างกาย ลึกลงไป...พร้อมกับที่นัตสึโนะถอนหายใจออกมาอย่างเคืองๆ
ไม่ใช่ตรงนั้นลึกลงไปอีก
ทุกครั้งที่มีเซ็กซ์กับมัตสึอุระ เขาไม่เคยทําให้มีความสุขเต็มอิ่มเลยสักครั้ง
แต่ก็เพราะชอบ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
มัตสึอุระเป็นเพื่อนที่อยู่คลาสเดียวกัน และเริ่มสนิทเมื่อตอนที่อยู่ ห้องวิจัยเดียวกัน หากถามว่าใครเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน คนที่ค่อนข้างเข้ากับ คนอื่นได้ยากอย่างนัตสึโนะถึงจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว หากก็ยังอยู่คนเดียว แม้เขาจะเป็นแบบนั้นแต่มัตสึอุระกลับเข้ามาคุยด้วยความสนอกสนใจ
“นายเองก็เป็นผู้ชายหน้าตาดี ทําไมถึงไม่มีแฟนกับเขาสักที"
เมื่อถูกถามอย่างนั้นแล้ว นัตสึโนะก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ อย่างมีเลศนัย ออกมา ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมาก็มีผู้หญิงหลายต่อหลายคนมาสารภาพรัก นัตสึโนะก็ได้แต่ปฏิเสธไป นั่นเพราะว่าเขาเป็นประเภทที่ไม่สามารถคบกับ ผู้หญิงได้นั่นเอง
การอยู่คนเดียวไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ตั้งแต่ที่นัตสึโนะจําความได้ พ่อแม่ก็ทะเลาะกัน และสุดท้ายจบลงด้วยการหย่าร้างเมื่อตอนที่นัตสึโนะยังอยู่มัธยมต้น
แม้ว่าทางฝ่ายแม่จะรับนัตสึโนะไปเลี้ยง แต่ไม่นานแม่ก็แต่งงานใหม่ และกับน้องชายคนใหม่แม้ว่าจะอยู่ด้วยกันก็ไม่ได้สนิทแต่อย่างใด พอเข้า มหาวิทยาลัยนัตสึโนะจึงตัดสินใจออกจากบ้าน และติดต่อกับครอบครัว แทบจะนับครั้งได้ ตอนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยพ่อแม่เองดูท่าจะไม่พอใจเสีย ด้วยซ้ํา เขาเลยต้องขอทุนเรียน
สําหรับนัตสึโนะแล้วชีวิตมนุษย์ไม่ใช่เรื่องรื่นรมย์เอาเสียเลย ตลอด ช่วงเวลายาวนานของชีวิตถูกปกคลุมด้วยหมอกควันจางๆ หากสิ่งที่ทําให้ นัตสึโนะคิดว่าโลกนี้ยังดีอยู่ก็เพราะมัตสึอุระ เขาเป็นเหมือนสิ่งที่เชื่อมระหว่าง นัตสึโนะกับโลกภายนอก เพราะหลายสิ่งหลายหลายอย่างที่ได้รับจาก มัตสือระมันเป็นความรู้สึกดีอย่างไม่เคยมีมาก่อน เป็นเรื่องธรรมดาที่ นัตสึโนะจะคิดกับเขาเป็นเพื่อน แต่นัตสึโนะก็ไม่ได้คิดที่จะบอกออกไป เพราะ ไม่ว่าจะมองยังไงมัตสึอุระก็ไม่ใช่คนประเภทเดียวกับตนเป็นแน่ ฉะนั้นเก็บ ไว้แบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว
ตอนไปดื่มที่ห้องของมัตสึอุระ นัตสึโนะในสภาพเมามายก็เผลอ สารภาพความในใจให้มัตสึอุระได้รู้ คงเพราะรู้สึกหงุดหงิดที่มัตสึอุระเอาแต่ พร่ําเพ้อถึงแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกลากันไป พอเห็นท่าทีของมัตสึอุระที่นั่งมองตน หลังจากที่สารภาพออกไปแล้ว นัตสึโนะก็รู้ทันทีว่าตนไม่ควรสารภาพออกไป เลย ทั้งที่อยากเก็บเขาไว้เป็นคนสําคัญแท้ๆ
ฝ่ายมัตสึอุระทั้งที่ถูกสารภาพ หากกลับไม่ถอยหนีจากนัตสึโนะ แต่ยัง...
"ถ้าเป็นนัตสึโนะล่ะก็ ถึงจะเป็นผู้ชายฉันก็ยอม”
มัตสึอุระโผเข้ากอดนัตสึโนะ ในตอนนั้นนัตสึโนะเหมือนขึ้นสวรรค์ ก็ไม่ปาน
คืนนั้นเป็นครั้งแรกที่ถูกเขาโอบกอด “นัตสึโนะ..." มัตสึอุระกระซิบข้างหูนัตสึโนะที่กําลังหลับตาพริ้ม นัตสึโนะลืมตา
"เริ่มเลย..ได้ไหม?”
“อะ อื้ม”
แม้ร่างกายจะยังไม่พร้อม หากก็ยอมรับคําร้องขอจากมัตสึอุระ "ช่วงนี้ฉันงานเยอะ เหนื่อยมาก นายอยู่ข้างบนได้ไหม?” " ก็ได้”
นัตสึโนะลุกขึ้นคร่อมบนลําตัวของมัตสึอุระแล้วจับส่วนที่กําลังแข็ง ตัวเต็มที่ของมัตสึอุระไปข้างหลังของตนเอง
หลังจากทนแรงกดอย่างหนัก สุดท้ายแก่นกายของมัตสึอุระก็เข้าไป อยู่ภายในตัวนัตสึโนะ แต่นั่นไม่ได้ทําให้เขามีความสุขเลยสักนิด เพราะต้อง ทนต่อแรงเสียดสีมหาศาลแล้วต้องพยายามทําร่างกายให้สบาย ทั้งประสาน ลมหายใจให้เข้ากันกับอีกฝ่าย
"อ่า..รู้สึกดีมากๆ” เพียงแค่มัตสึอุระพึงพอใจแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
นัตสึโนะกระชับแก่นกายของมัตสึอุระแน่นพร้อมหลับตาเร่งจังหวะ ไล่ตามความสุขของตัวเองจนเผลอครางเสียงแผ่ว ๆ ออกมา เมื่อส่วนที่คับ แคบเสียดสีกับแก่นกายของมัตสึอุระ ยิ่งเร่งเร้าร่างกายยิ่งเร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ
“อีก....อ้า"
มัตสึอุระจับสะโพกของนัตสึโนะไว้แน่นแล้วสวนกลับเข้าไปอย่าง รวดเร็ว เพราะยังไม่ทันตั้งตัวเลยอาจจะทําให้นัตสึโนะรู้สึกเจ็บแทบขาดใจ แต่พอมัตสึอุระแหงนหน้ามอง กลับเห็นนัตสึโนะครางเสียงแห่งความสุข ออกมา
“ของฉันทําให้นายรู้สึกดีมากใช่ไหม?”
“อื้ม..ดีมากเลยล่ะ"
ทั้งที่เจ็บหากนัตสึโนะต้องแสร้งทําเป็นรู้สึกดี เพราะไม่อยากให้ อีกฝ่ายเสียความมั่นใจ
จากนั้นมัตสึอุระก็เอามือจับสะโพกของนัตสึโนะอีกครั้งพร้อมกับ ขยับโยกขึ้นลงอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ อ๊า”
“โอ้ววว..จะออกแล้ว"
ในขณะที่ผู้ถูกกระทํายังครางด้วยความเจ็บปวดอยู่นั้น มัตสึอุระก็ได้ ขึ้นบันไดไปยังจุดสุดยอดแล้ว เขาปล่อยน้ํารักเข้าไปด้านในของช่องทาง คับแคบแล้วไปถึงเป้าหมายแห่งความสุขเพียงคนเดียวอย่างเห็นแก่ตัว
"อีก”
ขณะที่นัตสึโนะกําลังชันเข่าและร่างกายทนต่อแรงกระแทกอยู่นั้น มัตสึอุระก็ปล่อยลมหายใจเฮือกใหญ่ออกมาบอกว่าตัวเองถึงจุดหมายแล้ว
หลังความเจ็บปวดซึ่งเริ่มจะจางหายแทนที่ความสุขจะได้เข้ามา หากมัตสึอุระก็จบมันไปเสียก่อน
การมีเซ็กซ์กับมัตสึอุระใช่ว่าจะทําให้ตนอิ่มเอมอย่างเต็มที่ แต่ที่ยอมทําจนจบก็เพราะอยากรู้ว่าครั้งแรกกับมัตสึอุระจะเป็นอย่างไร และอีกอย่างคงเพราะว่ามีความสุขที่เป็นที่ต้องการ เหมือนกับว่าตนเอง มีความสําคัญสําหรับเขา
“อะ...อ่า"
“อ้ารู้สึกดีชะมัด"
การทําให้เข้าถึงเป้าหมายคือหน้าที่ของนัตสึโนะ และแน่นอนว่าการ ที่นัตสึโนะจะถึงเป้าหมายของตัวเองนั้นคือต้องช่วยตัวเอง
ช่วงหลังๆ มานี้ การมีเซ็กซ์กับมัตสึอุระนั้นตนมักจะไปถึงความสุข แต่เพียงคนเดียวโดยไม่ได้สนอีกฝ่ายเลย แต่นัตสึโนะก็ทําเป็นมองไม่เห็นและ มองข้ามเรื่องนี้ไป เพราะสิ่งที่นัตสึโนะต้องการไม่ใช่ร่างกายหากขอแค่มี มัตสึอุระอยู่ข้างๆ ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว สําหรับคนที่ไม่มีผู้ชายอื่นเลยนอก จากมัตสึอุระคิดว่าการมีเซ็กซ์คงเป็นรูปแบบนี้ บางที่ด้านหลังของตน ต่างหากที่เป็นฝ่ายรับความรู้สึกยากเอง และก็อับอายถ้าหากจะเรียกร้องกับ อีกฝ่าย
พอออกจากความคิดตนเอง มารู้ตัวอีกที่มัตสึอุระก็หลับไปเสียแล้ว นัตสึโนะถอนหายใจเบาๆ แล้วโค้งตัวซบแผ่นหลังของมัตสึอุระ
เมื่อความเงียบเข้ามาในห้องเรื่องราวเก่าๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัว ทั้งที่ ผ่านไปเป็นสิบปีแล้ว กลับผุดขึ้นมาในความทรงจํา ราวกับว่าเป็นเรื่องที่เพิ่ง เกิดขึ้นเมื่อวาน